یک ویمبلدون فراموش‌نشدنی

رقابت‌های ویمبلدون، این هفته شروع شد.‌ هرچند ویمبلدون رویدادی دوست‌داشتنی و بسیار مهم است، ‌اما نمی‌توانیم از برگزاری آن خیلی شگفت‌زده باشیم چون این رقابت‌ها از 145سال پیش در حال برگزاری است و به جز چند وقفه کوتاه، هر‌سال در ابتدای تابستان، یک‌سری تنیسور کاملا سفیدپوش طی 2هفته، روی زمین‌های چمن، خود را به آب و آتش می‌زنند تا برنده قدیمی‌ترین رقابت تنیس دنیا و یکی از 4گرنداسلم تنیس جهان شوند.
اما رقابت‌‌های امسال احتمالا در طول تاریخ جاودانه خواهند بود. یک دلیل، که شاید در هیاهوی خود باز‌ی‌ها و هیجان رقابت تنیسورهای سرشناس دنیا به چشم نیاید، بازگشت سیل مشتاقان به محل برگزاری مسابقات است. در ویمبلدون که هر چیزی، از لباس سراسر سفید بازیکنان گرفته تا خامه و توت‌فرنگی‌ای که مردم می‌خورند به یک سنت تبدیل می‌شود، صف‌های طویل و شلوغ هواداران برای خرید بلیت هم به یک سنت شیرین تبدیل شده است. خدا را هزاران بار شکر که ما از دوران کرونا گذشته‌ایم اما نباید یادمان هم برود که دنیا چه ریخت و شکل عجیبی در این دوران پیدا کرده بود. در همین ورزش، رقابتی که از دوران جنگ جهانی به بعد هر سال برگزار شده بود، به‌خاطر ویروس، طعم تلخ تعطیلی را چشید. همین ویمبلدون، در سال2020 به‌خاطر همه‌گیری کرونا برگزار نشد و سال گذشته هم با ظرفیت محدود و فروش بلیت آنلاین برگزار شد. حالا اما هواداران تنیس، از سراسر دنیا دوباره برگشته‌اند و ساعت‌ها و شاید بیشتر از یک شبانه‌روز صف می‌بندند تا بلیت بازی‌ها را بخرند. این خبر خوبی برای ورزش است. این یعنی دیگر صدای راکت و توپ، در استادیوم‌های خالی پتکی بر سرمان نخواهد شد و فریاد و هیاهو و غریو تماشاگران، دوباره ویمبلدون را مثل همه این حدود یک قرن و نیم، شیرین و پرهیجان خواهد کرد. تنیس و هر ورزش دیگری، بدون تماشاگران معنا نخواهند داشت. پس زنده‌باد صف‌های بلند خرید بلیت. این ویمبلدون را هرگز فراموش نخواهیم کرد.
رقابت‌های امسال همچنین می‌تواند پایانی بر یک دوران طلایی در تاریخ تنیس باشد. رافائل نادال و سرنا ویلیامز، احتمالا برای آخرین‌بار در این رقابت‌ها شرکت کرده‌اند. ویلیامز 40ساله یک سال اخیر را مصدوم بوده و خود را با هر ضرب و زوری که می‌توانسته به بازی‌های امسال کشانده اما امیدی نیست که سال بعد هم توانایی چنین کاری را داشته باشد. رافائل نادال نیز همچنان درگیر مصدومیت قدیمی پایش است و حتی معلوم نبود امسال در این رقابت‌ها شرکت کند. امسال راجر فدرر هم به‌خاطر احتیاط برای بازگشت به میادین، در این رقابت‌ها غایب است. واقعا دردناک است اما چه‌بسا، سال دیگر هیچ‌کدام از این اسطوره‌ها، حتی دیگر تنیس هم بازی نکنند، چه برسد به اینکه در ویمبلدون باشند. خوش‌به‌حال آنها که امسال نادال و سرنا را روی چمن ویمبلدون می‌بینند.