بخندید تموز بر سرخ سیب

سارا کریمان - روزنامه‌نگار

در میان ایستگاه‌های بی‌وقفه زندگی، میان انبوه باورهایی که نفس و گذر را هر روز تنگ‌تر می‌کند، تابستان داغ‌تر می‌شود و سری که باید آفتاب و افکار را تاب آورد. هنوز می‌شود به غروبی دلخوش بود که عطرش یادگارِ بی‌قیدی کودکی است هنوز در کوچه‌ها شعله می‌کشد دلهره وعده و دیدار. از سپیده دمان تاریخ تا‌کنون انسان رابطه‌ای ناگسستنی با آب و آفتاب داشته است، اگرچه امروز دما را بر وفق مراد تنظیم می‌کنیم و با آب‌تنی کردن حوضچه اکنون را آبی نگه‌می‌داریم. هر چند فناوری توسعه یابد باز هم اتکای ما به این عناصر انکارناپذیر است. گویی ما مهمان هستیم و زمین و ستارگان میزبان. در تمدن‌های باستانی عمده باورها و رفتارهای جمعی حول رابطه انسان و طبیعت شکل می‌گیرد. اول تیر‌ماه بلندترین روز سال و شروع تابستان است که میمون است و به یمن خورشید گرما بخش باز آمدن فصل برداشت محصول، این روز را جشن می‌گرفتند. سبقه افسانه‌های تموز و اول تابستان به اسطوره‌های میان رودان و سومری بازمی‌گردد. جشن اول تیرماه را جشن«آب» یا «آب‌پاشونک» می‌نامند. در تیر‌ماه دو جشن مهم دیگر به نام جشن نیلوفر(ششم تیرماه) و جشن تیرگان(13تیرماه) معهود است و هنوز در بسیاری از استان‌های مرکزی ایران و خراسان این مناسبت‌ها را جشن می‌گیرند.