پایان باشکوه نادال؟
رافائل نادال، بعد از قهرمانی تاریخی در اوپن فرانسه، به‌احتمال کنار کشیدن از دنیای تنیس اشاره کرده و گفته است سلامتی برایش از جام و قهرمانی مهم‌تر است
جواد نصرتی
نادال با قهرمانی در اوپن فرانسه نه‌تنها نام خود را در پاریس جاودانه کرد بلکه جایگاهش را به‌عنوان بهترین تنیسور تاریخ هم تثبیت کرد. اما این لحظه شادی و خوشی را سایه شوم احتمال بازنشستگی این اعجوبه تنیس، تلخ و پژمرده کرده است.
نادال در پاریس کسپر رود را در یک بازی آسان 3بر صفر شکست داد و به چهاردهمین قهرمانی خود در اوپن فرانسه رسید. او که تعداد قهرمانی‌هایش در رقابت‌های گرنداسلم دنیا را به رکورد 22جام رساند، چنان از مصدومیت قدیمی پای چپش رنج می‌برد که بعد از این قهرمانی تاریخی، احتمال کناره‌گیری از دنیای تنیس را مطرح کرد. او در پاریس، به لطف تزریق‌های متعدد به اعصابش قادر به ادامه کار بود اما قهرمان 36ساله اسپانیایی گفته است که چنین زندگی‌ای، دلخواهش نیست. به گزارش بی‌بی‌سی، او بعد از پیروزی برابر کسپر رود نروژی در فینال رقابت‌های رولان گاروس گفته است: «واضح است که نمی‌توانم و نمی‌خواهم با شریطی که حالا دارم به کارم ادامه دهم.»
اوضاع نادال، چنان نگران‌کننده است که او حتی نمی‌داند می‌تواند در رقابت‌های ویمبلدون - سومین گرنداسلم سال- که 3هفته دیگر در لندن برگزار می‌شود شرکت کند یا نه. اما نگرانی نادال و هوادارانش، چیزی فراتر از ویمبلدون است و مصدومیت قدیمی و عذاب‌آور او که همین ماه گذشته باعث شد از رقابت‌های رم کنار بکشد، آینده حرفه‌ای او را تهدید می‌کند. نادال از سندرومی به نام مولر- وایس رنج می‌برد؛ شرایطی نادر که در آن استخوان‌های پا تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند.
به گزارش بی‌بی‌سی، نادال درباره وضعیت سلامتی‌اش در اوپن فرانسه گفته است: «من با تزریق روی اعصابم که باعث می‌شد پاهایم بی‌حس شوند بازی کردم و به همین‌خاطر توانستم این دو هفته به بازی کردن ادامه دهم. پاهای من هیچ حسی ندارند، چون دکتر موفق شد روی عصبم تزریق کند. این تزریق باعث شد حس پایم از بین برود.»
با این حال این وضعیتی نیست که نادال بخواهد در درازمدت ادامه داشته باشد. او گفته است اگر بتواند با داروهای ضدالتهاب به ویمبلدون برسد قطعا در این رقابت‌ها بازی خواهد کرد اما حاضر نیست دوباره به عصبش تزریق کند. او قرار است برخی درمان‌ها مثل استفاده از امواج رادیویی را امتحان کند اما اگر این درمان‌ها پاسخ ندهند، پایش را جراحی خواهد کرد. او درباره ریسک این جراحی گفته است: «آن وقت باید از خودم بپرسم که آیا حاضرم یک جراحی سنگین انجام دهم یا نه، البته جراحی هم دوباره رقابت کردن را تضمین نمی‌کند.»
نادال سال گذشته به‌خاطر مصدومیت، فصل را نیمه‌کاره رها کرد اما بازگشت باشکوهی به تنیس داشت و در زمستان، قهرمان اوپن استرالیا شد. اما دوباره مصدومیت دنده، 2ماه او را خانه‌نشین کرد. با این حال نادال بازگشتی قهرمانانه به تنیس داشت و رکورد قهرمانی‌هایش در زمین خاک رس پاریس را به 14جام رساند. با این جام، او حالا فاصله‌اش با راجر فدرر و نواک جوکوویچ در رقابت بر سر عنوان پرافتخارترین تنیسور تاریخ را بیشتر کرده است؛ او 22گرنداسلم برده درحالی‌که رقبای سرشناسش، هر کدام برنده 20گرنداسلم شده‌اند. اما نادال خودش گفته است که هدفش از تنیس، این آمار و اعداد نیستند؛ «مسئله بهترین بودن در تاریخ نیست. مسئله رکورد نیست. مسئله این است که من کاری که دوست دارم را انجام می‌دهم. من دوست دارم تنیس بازی کنم و رقابت کردن را دوست دارم. چیزی که باعث می‌شود تا من ادامه بدهم، علاقه و شوری است که برای تنیس دارم. اینکه لحظاتی را تجربه و زندگی کنم که برای همیشه در ذهنم باقی می‌مانند. و همینطور بازی کردن جلوی بهترین هواداران و در بهترین استادیوم‌های دنیاست که به من انگیزه می‌دهد تا ادامه دهم.»
اما نادال گفته است که تحت هر شرایطی نمی‌خواهد این احساسات را تجربه کند و سلامتی‌اش برایش مهم‌تر است: «البته که زندگی حرفه‌ای من در تنیس اولویت من بوده است، اما هرگز فراتر از خوشبختی من نبوده است. بنابراین زندگی من به این سمت حرکت خواهد کرد. اگر بتوانم همچنان با شرایطی که دارم از تنیس بازی کردن لذت ببرم، به کارم ادامه خواهم داد. اما اگر نتوانم کارهای دیگری خواهم کرد.»
نادال بدون توجه به تصمیمی که در آینده خواهد گرفت، همین حالا یکی از بهترین ورزشکارانی است که دنیا به‌خود دیده است و در حالی برای نخستین بار در زندگی‌اش دو گرنداسلم اول فصل را پشت سر هم کسب کرده که پیش از آن بسیاری گمان می‌بردند به‌خاطر جراحی، دیگر نخواهد توانست در سطح بالا تنیس بازی کند. اما ذهنیت برنده نادال در کنار جنگندگی ذاتی او، دنیای ورزش را غافلگیر کرد. حالا هواداران نادال و تنیس، امیدوارند او دوباره همه را شگفت‌زده کند و به جادویش در زمین تنیس ادامه دهد.
