حامد یزدانی
در روزها و ماههای بعد از پیروزی انقلاب، فوتبال زیر تیغ تندروها بود و برخی از افراد تندرو با این بهانه که فوتبال اساسا یک ورزش وارداتی است کمر به تعطیلی آن بسته بودند. در چنین روزهایی وجود سیداحمد خمینی که خودش از فوتبالیستهای بااستعداد قبل از انقلاب بود برای اهالی فوتبال یک غنیمت بزرگ به شمار میرفت. حاج احمد کسی بود که با درک صحیح از فضای وهمآلود فوتبال ایران در آن روزگار، ملاقات جمعی از فوتبالیستها با امام را تدارک دید و دست بر قضا همین ملاقات خطر تعطیلی را از بالای سر فوتبال دور کرد. جمله معروف «من ورزشکار نیستم ولی ورزشکاران را دوست دارم» از دل همین ملاقات صمیمانه از زبان امام جاری شد و برای نجات فوتبال از تعطیلی ناگهانی کافی بود. فوتبالیستهایی که در آن ملاقات تاریخی حضور داشتند خاطرات کوتاه و پرمعنایی از همنشینی صمیمانه با امام نقل میکنند که با گذشت 40سال هنوز شنیدنی است.
خاطراتی از ملاقات تاریخی با امام
خرده روایتهای فوتبالیستها
در همینه زمینه :