حق بازیکنان هندبال 400میلیون نیست

لیلی خرسند


سپاهان بعد از یک دهه افت‌وخیز دوباره به صدر هندبال برگشت و توانست به قهرمانی برسد. مجید رحیم‌زاده، سرمربی این تیم به این قهرمانی قانع نیست. او می‌‌گوید سطح هندبال ایران در حد جهانی است و باید سقف آرزوها را بالاتر برد. با این حال او به دید غیرحرفه‌ای که در این رشته هست، معترض است‌. به نگاه مدیرانی که دستمزد 400میلیون تومانی را هم برای یک بازیکن درجه‌یک زیاد می‌دانند.

  قهرمانی در این فصل از لیگ سخت نبود؟
این فصل به‌خاطر اردوهای تیم ملی طولانی و فرسایشی شد. تیم‌ها 10ماه درگیر مسابقات بودند و هم هزینه‌ها بالا رفت و هم آسیب‌دیدگی بازیکنان زیاد بود. وقتی بازیکنی مصدوم می‌شد فرصت نبود که به بازی برگردد. در تیم ما با همکاری کادر پزشکی و کادر فنی، در کمترین زمان بازیکنان را می‌رساندیم با این حال در مراحل آخر لیگ 3بازیکن کلیدی را نداشتیم. در بازی‌های فینال 2نفر از آنها توانستند به بازی‌ها برسند اما یک بازیکن ما با توان 40درصدی کنار تیم بود.

  فدراسیون نمی‌توانست برنامه‌ریزی بهتری انجام بدهد؟
اولویت، تیم ملی است و تقویم لیگ براساس تقویم تیم ملی بسته می‌شود. باشگاه‌ها هم با تیم ملی همکاری لازم را داشتند ولی مصدومیت‌ها گریبان همه را گرفت. هر تیمی که تدارکات بهتری داشت، توانست کاستی‌ها را جبران کند. بعد از هر بازی که تیم ملی داشت، چند بازیکن مصدوم به تیم‌ برمی‌‌گشت. آنها هم باید استراحت می‌کردند و هم اینکه آسیب‌دیدگی‌شان برطرف می‌شد. به هر حال هندبال با بقیه رشته‌ها متفاوت است و آسیب‌دیدگی در این رشته خیلی بالاست.

  لیگ امسال هم متمرکز برگزار شد. شاید این مسئله برای تیم‌هایی که تماشاگر ندارند، خیلی مهم نباشد اما تیم‌های اصفهانی که در هندبال تماشاگر خوبی دارند، یک امتیاز را از دست دادند.
همینطور است. در مسابقات فینال اگر تماشاگران نبودند ما دچار مشکل می‌شدیم. تماشاگران بعد از 3سال در مرحله فینال توانستند به سالن مسابقات بیایند. آنها با خودشان هم هیجان به سالن می‌آورند و هم کیفیت بازی‌‌ها را بالا می‌برند. امیدواریم سال دیگر لیگ با حضور تماشاگران برگزار شود.

   سپاهان بعد از یک دهه قهرمان لیگ شد. در شروع تیم را برای قهرمانی بستید یا اتفاقی این مقام به‌دست آمد؟
در جلساتی که قبل از شروع فصل داشتیم قرار شد تیم برای قهرمانی بسته شود. در دوره‌ای که آقای کوزه‌گری رئیس فدراسیون بود و آقای رحیمی مدیرعامل باشگاه، تیم هندبال سپاهان منحل شد و در چند فصل گذشته نظر باشگاه این بود که فقط در مسابقات حضور داشته باشیم اما این بار برای قهرمانی تدارک دیدیم و در طول فصل هم هر چه خواستیم در اختیار ما گذاشتند.

   سال دیگر هم لیگ دارید و هم جام باشگاه‌های آ‌سیا؛ کار سخت‌تر است.
رسیدن به قهرمانی سخت است اما حفظ قهرمانی سخت‌تر است. اگر می‌خواهیم این قهرمانی را تکرار کنیم باید از هر نظر به روز شویم. با این قهرمانی هم توقع بازیکنان بالاتر رفته است و هم در شرایط اقتصادی فعلی حتما باید دستمزدها را افزایش بدهیم. اگر این توقعات برآورده نشود، از کورس عقب می‌مانیم. در دیگر مسائل هم باید به‌روز شویم. یک تیم مثل یک کامپیوتر می‌ماند که اگر به روز نشود، ویروسی می‌شود. این پانزدهمین قهرمانی سپاهان در لیگ هندبال بود. دیگر سقف آرزوی باشگاه نباید قهرمانی در لیگ باشد.

   هدف قهرمانی آسیاست؟
ما در آسیا هم دومی و سومی داریم. باید دیدمان را بزرگ‌تر کنیم و برای باشگاه‌های جهان برنامه‌ریزی کنیم. پتانسیل هندبال ایران و اصفهان آنقدر بالا هست که رفتن به مسابقات جهانی برایش آرزو نباشد. واقعا هندبال ما در حد جهانی است. سال‌های اول فقط می‌توانیم به حضور در این مسابقات فکر کنیم و بعد از چند دوره هم به نتیجه گرفتن. ما باید بزرگ فکر کنیم تا به نتایج بزرگ برسیم. هندبال خیلی رشد کرده ولی متأسفانه دیده نمی‌شود. در کدام رشته 6تیم در رده‌های مختلف ملی جواز حضور در مسابقات جهانی را گرفته‌اند؟ فقط در هندبال این اتفاق افتاده ولی برای کسی مهم نیست. هندبال مظلوم است. این همه موفقیت به‌دست می‌آورد ولی دیده نمی‌شود.

   فکر می‌کنید چرا دیده نمی‌شود؟
باید دیدِ مسئولان و رسانه‌ها به این رشته تغییر کند. هندبال ورزش اول کشورهای حوزه خلیج‌فارس و حتی آسیای شرقی شده ولی در ایران کسی به آن اهمیت نمی‌دهد. مسئولان هستند که می‌توانند توجه‌ها را به این رشته جلب کنند مثل اتفاقی که در والیبال افتاد.

   برای دیده شدن پول لازم است. هندبال پول دارد؟
یک بازیکن تاپ در هندبال که صبح تا شب تمرین می‌کند، 400میلیون تومان می‌گیرد و با توجه به اینکه ریسک آسیب‌دیدگی‌ در این رشته بیشتر از بقیه رشته‌هاست، یک بازیکن باید 100میلیون از این پول را برای مکمل‌ها هزینه کند. برای یک فصل 2 جفت کفش بگیرد، 20میلیون تومان باید بدهد. با بقیه این پول چه کار می‌تواند بکند، یک ماشین می‌تواند بخرد؟ نه. کف دستمزدها در فوتبال چهارپنج میلیارد تومان است. من نمی‌گویم چرا به فوتبالیست‌ها این پول را می‌دهند آنها حقشان است اما حق بازیکنان ما هم این نیست که دستمزدهایشان اینقدر پایین باشد. این نتیجه نگاه آماتوری به یک رشته ‌است. نمی‌شود که نگاه ما آماتوری باشد اما انتظار داشته باشیم حرفه‌ای نتیجه بگیریم. برزیل، آلمان، فرانسه و... در فوتبال بهترین‌های جهان هستند به همان اندازه هم در بسکتبال، هندبال و والیبال در صدر هستند. ما برای یک رشته هزینه می‌کنیم و بقیه رشته‌ها را نادیده می‌گیریم. من مربی از بازیکنی که صبح تا ظهر سرکار بوده، در تمرین چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟

   باشگاهی در حد سپاهان هم برای هندبال هزینه نمی‌‌کند؟
ما فصل پیش تابوشکنی کردیم و به‌جای قراردادهای 100میلیون تومانی، قراردادهای 400میلیونی بستیم ولی باشگاه‌های دیگر هجمه‌ علیه ما راه‌ انداختند و معترض شدند که چرا قیمت‌ها را بالا برده‌اید. یک عده فکر می‌کنند ورزش فقط توپ و سوت است. اما اینطور نیست. اگر ما این فصل برای بازیکنان هزینه نمی‌کردیم بعد از یک دهه نمی‌توانستیم نتیجه بگیریم و قهرمان شویم.

   این نگاه در سطح ملی هم هست. بهترین مربی خارجی را استخدام می‌کنیم اما فقط برای 10ماه. نگاه بلندمدت نیست.
قطر 12سال با والرو ریورا اسپانیایی قرارداد بسته و پیشرفت کرده است. با این مربی حتی به المپیک هم رفت. ما همین الان 10سال از قطر عقب هستیم. بحرین هم همین کار را کرده. اگر پول باشد، ما هم می‌توانیم بلندمدت فکر کنیم.

   مشکل از نبود پول و مدیریت است؟
بله ولی سوءمدیریت را باید در سطح کلان‌تر دید. رئیس فدراسیون هم مثل مربی یک تیم می‌ماند. تا یک جایی می‌تواند کار کند. تا مدیران رده بالاتر بلندمدت‌ فکر نکنند، هیچ اتفاقی نمی‌‌افتد.