سینمای هنری لزوما برای دیده شدن نیست

محمدرضا اصلانی گفت: اداره گروه «هنر و تجربه» نیاز به فهم دقیق از سینمای تجربی دارد. هر فیلمی که مخاطب ندارد یا نمی‌تواند مخاطبی در اکران به‌دست بیاورد، لزوما هنری یا تجربی نیست. فرقی ندارد فیلم کوتاه یا بلند، فیلم تجربی معنایی دارد. فیلم هنری وزنی دارد و سینمای تجربی، مسئله دیگری است.سینمای هنری برایند همه هنرهاست اما سینمای تجربی، می‌تواند ترکیبی از همه هنرها باشد. نحوه عرضه این فیلم‌ها هم مهم است، نمایش این فیلم‌ها با تبلیغات متداول و مرسوم سینمای ایران، مفید و کارآمد نیست. پراکندگی اکران، سانس بندی نامنظم و تخصیص سالن‌های بسیار اما پراکنده نمی‌تواند کمکی به دیده شدن فیلم‌هایی که زیر عنوان «هنر و تجربه» قرار می‌گیرند، کند و درنهایت، این تصورِ غلط تشدید می‌شود که سینمای هنری و تجربی، مخاطبی در ایران ندارد.کارگردان مستند آتش سبز ادامه داد: به‌نظرم، سینمای هنری و تجربی، لزوما برای دیده شدن به‌وجود نیامده. مهم بحثی است که پس از تماشای این آثار به‌وجود می‌آید. سینمای تجاری برای نمایش، تولید می‌شود و بدون آن، کارکردی ندارد. اگر بستر کشف و مباحثه درباره آثار هنری و تجربی به‌وجود نیاید، نمایش آنها هم مفید نیست. بعضی از دوستانی که برای سینمای ایران، در هر شاخه‌اش الگوی سینمای آمریکا را پیاده و ترویج می‌کنند، باید بدانند که آن صنعت با آن پشتوانه عظیم اقتصادی، مختصاتی دارد که در فیلمسازی ایران با این بودجه‌ها و تعداد سینما، قابل اجرا نیست. سینمای ایتالیا و فرانسه، تا زمانی که راه خود را می‌رفتند هویت، مخاطب و موفقیت داشتند. از زمانی که آنها هم دنباله روی جریان سینمای آمریکا شدند، نابود شده و از بین رفتند. مثل آمریکایی‌ها فیلم ساختن، به سینمای ما اعتبار نمی‌دهد و در «هنر و تجربه» نباید این نگاه تبلیغ شود.