تقویم/ سالروز/نویسنده تمام‌وقت
جعفر مدرس صادقی، از معدود نویسندگان ایرانی است که نوشتن را با سهل‌انگاری برگزار نمی‌کند؛ یک نویسنده تمام‌وقت که هیچ‌چیز برایش مهم‌تر و بالاتر از نوشتن نیست. همه اینها را از ساختمان مستحکم و نشر دقیق و منحصر‌به‌فرد داستان‌هایش هم میتوان فهمید. در داستان‌های او به شکل فشرده‌ای میتوان حیات ایرانی‌ها، آرزوها، آمال و کابوس‌‌هایشان را دید.
مدرس صادقی 29اردیبهشت 1333 در اصفهان به دنیا آمد. نوشتن را از سال1356 با «بچه‌ها بازی نمی‌کنند» آغاز کرد و به هر دو فرم داستان کوتاه و رمان به یک میزان دلبستگی دارد و برخی از داستان کوتاه‌هایش مثل «پدرها و پسرها» ، جزو بهترین داستان کوتاه‌های تاریخ ادبیات ایران به‌حساب می‌آیند. مشهورترین رمان او «گاوخونی» است که احتمالا اقتباس غیرمتعارف بهروز افخمی هم به شهرت آن کمک کرده. مدرس صادقی تنها به واسطه داستان‌های پر‌تعدادش شناخته نمی‌شود. او یک همه فن حریف به‌معنای واقعی کلمه است. علاوه بر نوشتن، ترجمه هم می‌کند، مصحح متون ادبی کهن هم هست و با میراث ادبی مملکتش مثل اشیای لوکسی که فقط به درد تزیین کنج قفسه کتابخانه می‌خورند، برخورد نمی‌کند؛ آنها را بازخوانی کرده و تدوین مجددی از آنها ارائه داده است. با این همه اما او اهل کلاس برگزار‌کردن، شاگرد تربیت‌کردن و محفل و پاتوق درست‌کردن نیست. جعفر مدرس صادقی یک قانون دارد؛ ادبیات چیزی نیست که بشود به کسی یاد داد. ادبیات خواندنی است و تجربه‌کردنی؛ کشف و شهودی است که نویسنده در فرایند نوشتن به آن می‌رسد. او فقط دربند نوشتن داستان است؛ آنطور که باید روایت شود و برای رسیدن به این هدف هر کاری می‌کند. او از نقد ادبی بیزار است، از دسته‌بندی‌های تئوریک داستان کوتاه و داستان بلند و رمان متنفر است، از گروه‌بندی نویسنده‌ها در مکتب‌های ادبی مختلف حالش به هم می‌خورد و از واکاوی شخصیت‌های داستان‌هایش دیوانه می‌شود.
