خلبان ایرانی که پیشنهاد آمریکا را رد کرد

شهره کیانوش‌راد-روزنامه‌نگار

ایران در برابر تهاجم نظامی عراق همواره به رعایت اصول انسانی و اسلامی معتقد و پایبند بود و از هر شیوه و ابزار جنگی جهت پیشبرد اهداف خود استفاده نکرد. ایران نه‌تنها از بمباران مناطق غیرنظامی و توسل به سلاح شیمیایی اجتناب می‌کرد، بلکه در برابر حملات هوایی به شهرها، زنان و کودکان بی‌گناه ایرانی، فقط در میدان‌های نبرد و نظامی تلافی می‌کرد. از این‌رو 8سال دفاع‌مقدس عرصه بروز و ظهور استعدادهایی چون سرهنگ خلبان علی‌اشرف‌ بهرامی‌پناه است. کسی که خواب از چشمان فرماندهان و نیروهای رژیم بعثی ربوده بود و به همین دلیل فرمانده وقت نیروی هوایی آن رژیم، با نام «گرگ آسمان» از او یاد می‌کرد. او گرچه چندی سال پیش از کنار ما پرکشید اما مرور زندگی‌اش خالی از لطف نیست.

بهرامی‌پناه در سال ۱۳۳۳ در کرمانشاه متولد شده است. پدرش فردی نظامی بود و از همان دوران کودکی با شرایط زندگی نظامی‌گری آشنا شد و شغل خود را با آگاهی کامل انتخاب کرد. خودش می‌گفت پدرم با نظامی شدن من مخالف بود ولی من گفتم که می‌خواهم یک نظامی، آن هم یک خلبان شوم و در آسمان کشورم به پرواز درآیم. او سال ۱۳۵۵ به آمریکا اعزام شد. در آنجا پس از طی مختصر دوره آموزش و موفقیت در امتحانات، خوش درخشید. او همراه 5نفر دیگر از خلبانان ایرانی به نام‌های خلبان خسرو ادیبی(از آزادگان دوران دفاع‌مقدس)، خلبان محمود خرم‌دل، شهید وثوق محمدی، شهید ابراهیم شریفی و احمد میقانی نخستین گروه از خلبانان ایرانی بودند که برای آموزش آیفا می‌رفتند و با خلبانان کشورهای دیگر در یک کلاس بودند. وقتی همه دوره‌های حرفه‌ای خلبانی را در آمریکا با نمره بسیار بالا از استادان سختگیر کسب کرد، نیروی هوایی آمریکا ماندن این دانشجوی خلبانی را از نیروی هوایی ایران درخواست کرد. اما بهرامی‌پناه، قید امتیازات ویژه را زد و خدمت در نیروی هوایی ایران را به ماندن در آمریکا ترجیح داد.

بازگشت از آمریکا به دزفول
بهرامی‌پناه در فروردین ۱۳۵۷ به ایران برگشت. در سال ۱۳۶۰، درحالی‌که چند ماهی از تجاوز وحشیانه رژیم بعثی عراق به خاک کشورمان می‌گذشت، به دزفول رفت و تا سال ۱۳۶۶ در دزفول خدمت کرد. او همچون دیگر خلبانان با پرواز در آسمان دشمن، لرزه بر اندام دشمن انداخت که‌ رؤیای تسخیر چند روزه ایران را در سر می‌پروراند. این خلبان جزو نخستین گروهی بود که پرواز آموزشی عملیاتی خود را حین جنگ انجام داد. بهرامی‌پناه با حضور در پایگاه هوایی دزفول، همراه با سایر تیزپروازان نیروی هوایی ارتش، در مقابل جنگنده‌های عراق و در حمله به نیروهای پیاده و تأسیسات عراق، حماسه‌ها آفرید و تنها خلبان ایرانی است که فرمانده نیروی هوایی عراق با نام «گرگ آسمان» از او یاد کرده است. بهرامی‌پناه دراین باره خاطره‌ای را نقل کرده است؛ «اولین پرواز برون‌مرزی من یک پرواز ۲ فروندی، همراه جناب‌سروان «شیرافکن همتی» (امیر بازنشسته فعلی) بود. معمولا در پروازهای جنگی دو هدف درنظر گرفته می‌شود که در آن مأموریت، چون هدف اول ما مشخص نبود، به سمت هدف دوم رفتیم که چند تانکر سوخت بود و آنها را منهدم کردیم. اما در موقع برگشت متوجه شدیم که یکی از بمب‌ها شلیک نشده و یک هواپیمای عراقی نیز در بالای سرمان قرار گرفته و به سمت ما تیراندازی می‌کند. در یک لحظه من سرعت هواپیما را به حداقل رساندم و هواپیمای عراقی از ما جلو افتاد و وقتی می‌خواست دور بزند، ‌به زمین خورد و منفجر شد. من هم چون با وجود بمب زیر هواپیما نمی‌توانستم در پایگاه بنشینم، بمب‌ها را در رودخانه رها کردم و این نخستین خاطره برون‌مرزی من بود.» بهرامی‌پناه، علاوه بر پروازهای برون مرزی، به‌عنوان استاد پرواز نقش مهمی در آموزش به خلبانان جوان و استفاده از هواپیماهای خریداری شده از کشور چین را برعهده داشت.

مکث
بیشترین ساعت پرواز
خلبان علی‌اشرف بهرامی‌پناه، ازجمله خلبانان دارنده بیشترین میزان ساعت پرواز عملیات جنگی در دوران 8سال دفاع‌مقدس و یکی از دارندگان با ارزش‌ترین عنوان خلبانی و رزم خلبانی در تاریخ نیروی هوایی ایران است. او پس از ۳۱ سال خدمت صادقانه به کشور، به درجه بازنشستگی مفتخر شد و در سال 1395درگذشت.