بعد از تساوی استقلال برابر سپاهان در اصفهان، فرهاد مجیدی در نشست خبری گفت: «اگر خوششانس بودیم میتوانستیم بازی را ببریم و هر 3 امتیاز را بهدست بیاوریم.» خب البته بهنظر میرسد سرمربی استقلال بهخاطر اتفاقات هفتههای گذشته کمی بدعادت شده و تصویر نامتعارفی از «شانس» در ذهن دارد. قرار نیست استقلال در هر مسابقه با حداقل موقعیتها صاحب حداکثر امتیازات شود. در بازی اصفهان هم اگر یک تیم به پیروزی نزدیکتر بود، آن تیم میتوانست سپاهان باشد. شهریار مغانلو حداقل 3 فرصت عالی گلزنی را از دست داد و یکبار هم شوت زمینی امید نورافکن به خطرناکترین شکل ممکن از کنار دروازه بیرون رفت. استقلال هم البته یکی دو موقعیت نصفه و نیمه داشت، اما درنهایت بابت این مساوی باید خدا را هم شکر کند.
این شد حرف حساب
رشید مظاهری بعد از جدایی از استقلال روزهای عجیبی را پشت سر گذاشت و بیخود و بیجهت خودش را وارد حاشیه کرد. او که به عضویت سپاهان در آمده بود شروع کرد به طعنه زدن به استقلالیها و با این کار تمرکز خودش را به هم زد. بازنده داستان هم سپاهان بود که با قیمت بالا یک دروازهبان مشهور خرید و نتوانست از تمام ظرفیت او استفاده کند. مظاهری مخصوصا بعد از عملکرد ضعیف در لیگ قهرمانان آسیا بهشدت مورد انتقاد قرار گرفت. گویا این مسئله او را متنبه کرده است، چرا که بعد از بازی با استقلال از رفتارش عذرخواهی کرد و گفت: «من کلاس سپاهان را پایین آوردم.» اگرچه کمی دیر، اما همین که او به چنین نتیجهای رسید جای خوشحالی دارد. حاشیه به هیچ بازیکنی کمک نمیکند.
چرا تشویقش میکنید؟
کلا فرهنگ هواداری در فوتبال ایران چیز غریبی است و بعضی فاکتورهای آن با هیچ کجای جهان سازگاری ندارد. بهعنوان مثال در نیمه اول بازی پرسپولیس و پیکان، امید عالیشاه یک تکل خیلی خطرناک توی شکم مدافع پیکان زد و با کارت قرمز مستقیم داور از زمین اخراج شد. تصاویر آهسته نشان میداد تکل عالیشاه واقعا خطرناک بوده و کارت قرمز به درستی از جیب داور درآمده است. با این حال هنگام خروج امید از زمین مسابقه، شاهد تشویق شدید این بازیکن از سوی هواداران بودیم. خب چرا؟ چه کار کرده مگر؟ جز این است که با یک تکل بیمحابا و بیدلیل در میانه میدان تیمش را حسابی به دردسر انداخته است؟ شاید هم چنین رفتارهای عجیب و غریبی حمل بر «تعصب» میشود که در این صورت واویلاست.
نکته بازی/ تعریف شما از «شانس» چیست؟
در همینه زمینه :