دو کلمه مثل گل‌آقا

کیومرث صابری، ملقب به گل‌آقای ملت ایران، شهریور1320 در صومعه‌سرا متولد شد. از دانشگاه تهران فوق‌لیسانس ادبیات داشت و به معلمی مشغول بود. در مدرسه همکار و سپس دوست نزدیک شهید رجایی شد. همزمان در مجله توفیق هم می‌نوشت و شد معاون سردبیر. انقلاب که شد، صابری مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور رجایی شد، اما در سال62  با مناصب دولتی خداحافظی کرد. سال63  بود که ستونی در روزنامه اطلاعات باز کرد به‌نام «دوکلمه حرف‌حساب» که خیلی‌ها به‌خاطر این ستون تا سال‌ها اطلاعات می‌خریدند. ستونی که تحولی شگرف در طنز ایران به‌وجود آورد و با آن، کلنگ هفته‌نامه، ماهنامه و مجله بچه‌های گل‌آقا زده شد که از سال70 به بهره‌برداری و افتتاح رسید، بدون اینکه مسئولی روبانش را قیچی کرده باشد. اما همه مسئولان هفته‌نامه‌اش را داغ‌داغ می‌خواندند تا ببینند این هفته کدامشان روی جلد هستند و برای کدام‌شان کاریکاتوری کشیده شده و برای کدام تذکره‌المقامات رفته. حتی یک‌بار گل‌آقا با مدیرمسئول روزنامه اطلاعات رفت دیدن امام خمینی(ره). امام پرسید: «گل‌آقا تویی؟» گریه‌اش گرفت. گفت: «بله» و همان موقع یادش آمد که بعضی به او گفته بودند از عباراتی مثل «فلذا» -که در کلام امام هست در طنزش استفاده نکند. پرسید: «آقا اگر از من ناراحتید، به خدا دیگر نمی‌نویسم.» امام خندید و گفت: «تو ننویسی، ما چی بخوانیم؟» پدر طنز معاصر ایران در 11اردیبهشت سال83  به‌خاطر سرطان خون در تهران درگذشت، درحالی‌که به اصرار خودش جز سه، ‌چهار نفر کسی از بیماری‌اش خبر نداشت تا دلی آزرده نشود و خاطری آزرده نگردد.