خبر: خبرگزاری دولت گزارش داده، برخی از طرح‌ها و مجتمع‌های پتروشیمی 15سال است که نیمه‌کاره مانده و تنها روی نقشه و کاغذ وجود دارند و سرمایه‌گذاران این طرح‌ها، نه به تعیین تکلیف پروژه‌ها اقدام می‌کنند و نه راضی می‌شوند که از زمین‌های چند هکتاری که چندین میلیارد تومان ارزش پیدا کرده‌اند، دل کنده و آن را به اراضی ملی و بیت‌المال بازگردانند.
نقد: راز پتروشیمی‌های کاغذی در اقتصاد دستوری و مبتنی بر چانه‌زنی نهفته است و دولت‌ها و مجالس پیشین به بهانه ایجاد اشتغال و کارآفرینی درصدد کلنگ‌زدن برآمدند. جزیره‌ای عمل کردن و نادیده گرفتن استراتژی توسعه صنایع پتروشیمی و غلبه فشارها و لابی‌ها باعث شده تا برخی به نام سرمایه‌گذار و کارآفرین به اصحاب قدرت نزدیک شوند و مجوز احداث مجتمع‌های پتروشیمی بگیرند و کاری هم انجام ندهند و دست‌کم از اینکه زمین در اختیارشان گران شود، به یک سود هنگفت دست پیدا کنند. صنعت پتروشیمی ایران از تکه تکه شدن و جزیره‌ای شدن رنج می‌برد و در نهایت چرخ آن لنگ می‌زند و رانت‌جویی سکه رایج در برخی از پروژه‌ها شده است. فرض است که دولت یک تیم ویژه کارشناسی برای آسیب‌شناسی و بستن پرونده پتروشیمی‌های کاغذی تشکیل دهد و راه را برای رانت‌جویان به نام کارآفرین و سرمایه‌گذار ببندد. ماجرای احداث پتروشیمی در نقاط مختلف کشور ازجمله میانکاله نشان می‌دهد راه را اشتباه رفته‌ایم.
نقد خبر/معمای پتروشیمی‌های کاغذی
در همینه زمینه :
