خبر: مرتضی افقه، اقتصاددان می‌گوید: مشکل صندوق‌های بازنشستگی در ایران پارامتریک و ساختاری است و باید برای نجات آنها اقدامی جدی انجام شود. او به‌عنوان نمونه، به صندوق تأمین اجتماعی اشاره می‌کند که متعلق به کارگران و کارفرمایان بوده و طبق قانون، یک نهاد عمومی و غیردولتی است و باید نمایندگان کارگری و کارفرمایی بر آن نظارت شفاف داشته باشند؛ اما اداره و عملکرد آن با دخالت دولت انجام می‌شود.
نقد: صندوق‌های بازنشستگی در همه کشورها با این فلسفه ایجاد شدند که با دریافت بخشی از حق‌الزحمه بیمه‌گذاران، ضمن ارائه برخی خدمات در زمان اشتغال، مستمری آنها در زمان‌های ازکارافتادگی یا بازنشستگی را پرداخت کنند. به همین دلیل، صندوق‌های بازنشستگی بعد از پیدایش مجبور شدند برای تضمین توانایی خود در ایفای تعهدات، سرمایه‌گذاری‌های متنوعی با رویکرد کارشناسی انجام دهند تا هم از بازده کوتاه‌مدت آن قادر به پوشش هزینه‌ها و ارائه خدمات جاری باشند و هم عایدات بلندمدت آن را برای جبران تعهدات خود در سال‌های دور ذخیره کنند. در این فرایند، هرگونه سوء‌مدیریت یا دخالت دولت در صندوق‌ها، عملا به مسیری ختم می‌شود که صندوق به‌تدریج در ایفای تعهدات خود ناتوان می‌شود و در بهترین حالت باید به کمک دولت و از محل بودجه عمومی، پاسخگوی ذینفعان خود باشد. در ایران، این اتفاق برای اکثر صندوق‌های بازنشستگی بزرگ رخ داده و فقط 2صندوق عمومی شامل تأمین اجتماعی و صندوق کشاورزان، عشایر و روستایی دارای شرایط غیربحرانی هستند که دورنمای این دو صندوق نیز به‌واسطه دخالت و هزینه‌تراشی‌های مستمر مدیران دولتی و دولت در اداره و عملکرد آنها نامطلوب و پرابهام است. افقه، ساده‌ترین و کارشناسی‌ترین راهکار برای جلوگیری از بحران صندوق‌ها را ارائه می‌دهد که نظارت شفاف ذینفعان و صاحبان صندوق بر عملکرد آن است.
نقد خبر/ دلیل و علاج یک بحران
در همینه زمینه :
