در دعای روز دوم‌ماه مبارک رمضان آمده است پروردگارا! در این روز پربرکت مرا به رضایت و خوشنودی خویش نزدیک کن و از خشم و عذاب خود برهان. به من لیاقتی عطا کن تا خاضعانه تسلیم تو شوم و تو را از هرچه به اندیشه‌ام درآید بزرگ‌تر دانم. خدایا! در این‌ماه توفیق تلاوت قرآن را بر من ارزانی دار تا چشم‌ام به درخشش آیات‌ات منور شده، قلبم با هدایت کتابت تسکین یابد. به حق رحمت‌ات.ای رحم‌کننده‌ترین رحم‌کنندگان! آمین! خشم و خشنودی خدا، نتیجه و بازتاب عمل ماست.ماییم که با عمل‌مان، خدا را راضی می‌کنیم یا به خشم می‌آوریم.«طاعت» ما، مایه رضایت اوست و معصیت‌مان، او را خشمگین خواهد کرد.چه عذابی دردناک‌تر از غضب و نارضایی خدا؟!...و چه پاداشی برتر و بزرگ‌تر از خشنودی و رضای حق؟!پس باید موجبات رضایتش را فراهم کرد، باید با عمل صالح، کار خیر، حق‌طلبی، ایثار و اخلاص، انفاق و صدقه، طاعت و عبادت و... به خداوند نزدیک شد و رضای او را کسب کرد. و هر کس مغضوب درگاه خدا گردد، خیر و برکت از او روی گردان خواهد شد و درهای تباهی و گمراهی و عذاب به رویش گشوده خواهد گشت. به فرموده پیامبر خدا(ص): بالاترین عمل در این ماه، پرهیز از گناه است: «اَفضَلُ الأعمالِ فی هذَا الشَّهرِ الوَرَعُ عَن مَحارِمِ‌الله.» موضوع دیگر، توفیق در قرائت قرآن است.قرآن، کتاب خداوند و وحی الهی است، مجموعه آیات روشن پروردگار است. برخورد ما با قرآن نیز ممکن است در «رضا» و «سخط» الهی موثر باشد. آیا جا ندارد‌که از مهجور ماندن قرآن میان امت‌های اسلامی بنالیم؟امام صادق علیه‌السلام فرموده است:«قرآن، عهد خدا با خلق است و سزاوار است که هر مسلمان، به این «عهدنامه» نگاه کند و هر روز مقداری از آن را بخواند.» از خدای ارحم الراحمین مدد بخواهیم که با توفیق قرائت قرآن، زمینه عمل به آیات الهی را فراهم کنیم، تا به دیدارحق و قرب الهی و مقام «رضا» نایل گردیم. (جواد محدثی)
آنچه رضای اوست
در همینه زمینه :
