شادا بهار

فاطمه عباسی

بوی عید، اسباب چیده شده سفره هفت سین جلوی مغازه‌ها، درختانی که تازه شکوفه زده‌اند و عابرانی که می‌دوند تا زودتر برسند، یادتان می‌اندازد که چیزی تا پایان سال نمانده که آخرین ماه سال هم دارد روزهای آخرش را می‌گذراند.
اسفند، آبستن لحظه شماری است. انتظار توی هواست. ربطی به این ندارد که اهل عید و سنت و این حرف‌ها هستید یا نه. شمارش، گریبان افسرده‌ترین آدم‌ها را هم می‌گیرد، حتی اگر افه بیایند که دیگر هیچ‌چیز برایشان مهم نیست. سال که تحویل می‌شود، صدای شمارش معکوس جمعیت ناگهان قطع می‌شود. یکی دو ثانیه نفس‌ها حبس، از دهانه توپ حبابی بیرون می‌آید و زود می‌ترکد. هیچ اتفاقی نمی‌افتد. یک روز مثل 365روز قبلی شروع می‌شود، همین. هر سال همین خبر است ولی... کی الان حوصله فلسفه و دلیل دارد؟ زنده باد هیجان شمردن. زنده باد اتفاق انتظار.