تهران استیجاری

فاطمه عباسی

جمعیت اجاره‌نشین‌ها در کشور روزبه‌روز بالاتر می‌رود و این آمار وقتی به کلانشهرها، به‌ویژه تهران می‌رسد، روند صعودی قابل توجه و عجیبی پیدا می‌کند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید مثلا 2 سال پیش، یعنی در سال 98در تهران ۴۲درصد مردم مستأجر بوده‌اند و حالا در سال ۱۴۰۰ تعداد خانوارهای مستأجر در پایتخت از خانوارهای مالک بیشتر شده است. آنطور که آمارها می‌گویند، 40درصد جمعیت کشور یا به‌عبارتی؛ حدود 9میلیون خانوار مستأجر در کشور وجود دارد و طی ۱۰سال گذشته این آمار رو به افزایش بوده و همچنان خواهد بود، چرا که وضعیت ناپایدار قیمت‌ها در بازار مسکن به‌صورتی است که اقشار ضعیف جامعه به‌ویژه قشر کارمند و کارگر در تامین مسکن با بحران جدی مواجه هستند و هر چقدر هم که بتوانند پس انداز کنند، باز هم امکان خرید مسکن را ندارند. در واقع اجاره‌نشینی دیگر یک انتخاب نیست، بلکه به یک اجبار تبدیل شده است. قیمت اجاره هم با تبعیت از قیمت مسکن، به رقم‌های غیرقابل کنترل، عجیب و غریب و بی‌منطقی رسیده و بیش از نیمی از هزینه خانوار خرج هزینه مسکن می‌شود.
حالا فکرش را بکنید مستأجران با همه این مشکلاتی که سر راهشان هست، در دستگاه قضایی هم پایگاه مستقلی ندارند و از نظر قانونی نمی‌توانند برای مراقبت از حق و حقوقشان کار چندانی از پیش ببرند. مدت‌هاست که لایحه قانونمندکردن بازار مسکن و اجاره‌بها درحال پیگیری است اما به سرانجامی نرسیده و مالکان با هم‌فکری بنگاه داران هر چقدر که بتوانند از مستأجران اجاره و ودیعه می‌گیرند. با اینکه دولت با اجرای طرح نهضت ملی مسکن قصد دارد مستأجران را خانه دار کند و تاکنون هم 600هزار نفر از پایتخت نشینان در این طرح ثبت نام کرده‌اند، اما تا  نهایی شدن این پروژه راه زیادی در پیش است و بهتر است مسئولان هر چه زودتر فکری به حال نوسانات اجاره بهای مسکن و معضلات مستأجران بکنند تا برخی مالکان نتوانند بدون هیچ منع قانونی، هر مبلغی که دلشان می‌خواهد را به‌عنوان اجاره بها دریافت کنند.