آنچه فرهاد داشت و یحیی نداشت

گذشته از پرسپولیسی‌ها، حتی خود استقلالی‌ها هم خوب می‌دانستند که مسابقه این تیم برابر گل‌گهر بازی سختی است و احتمال چشمگیر از دست دادن امتیاز در این بازی وجود دارد. در عمل هم این مسابقه سخت شد؛ گل‌گهر پنالتی گرفت و خراب کرد، استقلال پنالتی گرفت و گل زد، گل‌گهر کار را به تساوی کشاند و بعد هم نوبت آن پنالتی جنجالی دوم رسید. این وسط اما فرهاد مجیدی در نیمه دوم بازی دست به ریسک زد و هر چه عنصر تهاجمی داشت به میدان فرستاد. او سبحان خاقانی را اوایل نیمه دوم راهی زمین کرد و بعد هم آرمان رمضانی و ارسلان مطهری را مورد استفاده قرار داد. در حقیقت فرهاد مجیدی تلاش کرد بازی را ببرد. ممکن بود ریسک او جواب ندهد و چهره تهاجمی‌تر استقلال منجر به ضد‌حملات گل‌گهر شود، اما به هر حال او این کار را کرد. فارغ از اینکه پنالتی دوم استقلال درست بود یا نه، آبی‌ها در دقایق منتهی به این پنالتی هم چند موقعیت خطرناک خلق کردند که از آن جمله می‌توان به ضربه آرمان رمضانی از فاصله نزدیک به دروازه اشاره کرد؛ توپی که در کمال ناباوری بیرون رفت.
فرهاد مجیدی به یک امتیاز قانع نبود و همه کار کرد تا 3 امتیاز را بگیرد؛ تلاشی که به ثمر هم نشست. در نقطه مقابل اما 2 هفته پیش پرسپولیس در حالی به مصاف گل‌گهر رفت که بعد از تساوی در نیمه اول، سرخپوشان در نیمه دوم به وضوح به کسب یک امتیاز رضایت داده بودند.  یحیی گل‌محمدی در نیمه دوم آن بازی فرشاد فرجی را به جای احسان پهلوان به زمین فرستاد، سیستم تیمش را به 3 دفاع تغییر داد و در نتیجه پرسپولیسی که در نیمه اول بران و خطرناک ظاهر شده بود، در نیمه دوم عقب کشید و هیچ موقعیت گلی خلق نکرد. یحیی و فرهاد برابر گل‌گهر 2 استراتژی متفاوت داشتند و 2 نتیجه متفاوت هم گرفتند. مجیدی بی‌باک‌تر بود و مزدش را هم گرفت.