مجازی پررنگ، حقیقی کمرنگ

هفته گذشته مصاحبه‌ای منتشر شد از مهدی عبدی که او در آن از تعبیری عجیب در مورد خودش استفاده کرده بود: «در محوطه جریمه رقبا مثل مار زخم‌خورده هستم.» اصولا یک بازیکن چنین تعریفی از خودش ارائه نمی‌دهد و این کارشناسان هستند که تعابیری از این دست به‌کار می‌برند. همین خودستایی غیرمنتظره عبدی هم دستمایه شوخی یک برنامه طنز در شبکه ورزش شد؛ آنچه ظاهرا به مذاق عبدی خوش نیامده و باعث شده مهاجم پرسپولیس به تندی جواب آن برنامه را بدهد. استوری عبدی در این مورد ارزش بازنشر ندارد و مثل همه برخوردهای این‌چنینی، ظرفیت پایین بازیکن پرسپولیس را نشان می‌دهد.
عبدی می‌گوید مسئولان این برنامه از اسم او استفاده می‌کنند تا بزرگ شوند؛ ادعایی غلط و مطلقا غیرحرفه‌ای. خب مگر غیراز این است که همه جای دنیا رسانه‌ها به نقد، تحلیل یا شوخی با چهره‌های مطرح می‌‎پردازند؟ آدم معمولی چه جذابیتی دارد که سوژه برنامه باشد؟ مسئله مهم‌تر اما چیز دیگری است؛ اینکه اصلا تمرکز عبدی نباید روی این قبیل حواشی باشد. او مصاحبه می‌کند و حرفش را می‌زند، بعد هم سراغ بازتاب تک‌تک جملاتش می‌رود. کلا هم این بازیکن حضور پررنگی در فضای مجازی دارد؛ پس پرسش اینجاست که چه زمانی فرصت پیدا می‌کند روی مسایل فنی و فوتبالی تمرکز کند؟ آیا برای عبدی زشت نیست که حتی در پرسپولیس بی‌مهاجم این روزها هم گاهی در ترکیب اصلی قرار نمی‌گیرد و نیمکت‌نشین می‌شود؟ کاش او اینستاگرام و تلویزیون را ول کند و به‌کار اصلی‌اش بپردازد.