اسکی به بن‌بست رسید

کار کاروان ایران در بازی‌های المپیک زمستانی 2022 پکن به پایان رسید. از 3ورزشکاری که ایران در این بازی‌ها داشت، یک نفر به خط پایان نرسید، تست دوپینگ یک نفر مثبت شد و یک نفر هم در رده84 قرار گرفت. اسکی ایران در دوره‌های گذشته المپیک هم نتایج درخشانی نگرفته و انتظار این نبود که آنها این بار در پکن کار ویژه‌ای انجام دهند اما اتفاقاتی که چه قبل از اعزام تیم به چین افتاد و چه در خود پکن تیم درگیرش شد، بیش از هر وقت دیگری این ورزش را زیر سؤال برد.
عاطفه احمدی نخستین اسکی‌باز ایرانی بود که در پکن روی پیست رفت. او مانش اول را به پایان برد ولی به خط پایان مانش دوم نرسید و در رده‌بندی نهایی قرار نگرفت. طی روزهای گذشته بیشترین انتقاد از فدراسیون این بود که چرا احمدی بدون مربی به المپیک رفته است. اما در این نقدها کمتر کسی صحبت از حذف میترا کلهر، سرمربی تیم ملی کرد. بیشتر، طرفداران سمیرا زرگری معترض بودند که چرا او احمدی را همراهی نکرده است. اما آیا دوره‌های قبل اسکی‌بازان با مربیان شخصی‌شان به المپیک اعزام می‌شدند؟ اعزام ورزشکار بدون مربی به مسابقات منطقی نیست اما نمی‌شود نتیجه نگرفتن احمدی را هم فقط به نبود مربی اختصاصی‌اش ربط داد و اینگونه توجیه کرد. در تیم 2نفره اسکی آلپاین یک مربی مرد حضور داشت و برای تیم یک‌نفره صحرانوردی هم فدراسیون یک مربی اعزام کرده بود.
این دوره هم توقع حسین‌ ساوه‌شمشکی از خودش بالا بود و هم جامعه اسکی منتظر بودند که پرچمدار کاروان در سومین حضورش در المپیک به رتبه بهتری برسد اما چهارشنبه نتیجه تست دوپینگ او همه را غافلگیر کرد. تنها خبری که از پکن به تهران رسیده، همین مثبت بودن تست ساوه‌شمشکی است و اینکه او تست دوم را هم داده است. در سایت فدراسیون نه خبری از مثبت شدن تست دوپینگ ساوه‌شمشکی است و نه توضیحی درباره دلیل دوپینگ او. مهم‌ترین خبر سایت تا ظهر دیروز برگزاری کلاس‌های مربیگری در آلپاین و اسنوبرد بود! با این حال خبرگزاری‌ها نوشته‌اند دوپینگ حسین به‌خاطر مصرف ماده استروئید آنابولیک آندروژنیک است. گفته می‌شود حسین ساوه‌شمشکی به‌خاطر اختلافاتی که با مدیریت فدراسیون قبلی داشت، سال‌ها به تنهایی تمرین کرد. هرچند ماه‌های گذشته ریاست فدراسیون تغییر کرد اما حضور بعضی از افراد در کنار رئیس، موجب شد شمشکی دور از تیم‌ملی تمرین کند. حالا دوپینگ او را هم به همین مسئله ربط داده‌اند؛ اینکه او از لیست مواد ممنوعه جدید بی‌خبر بوده و غذا یا دارویی مصرف کرده که از ممنوع بودن آن خبر نداشته است. به هر حال شمشکی در 2دوره قبلی بازی‌های المپیک حاضر بوده و به اندازه‌ای تجربه دارد که از گرفتن تست خبر داشته باشد.
دیروز دانیال ساوه‌شمشکی هم در ۱۵کیلومتر کلاسیک صحرانوردی بین ۹۵ورزشکاری که از خط پایان عبور کردند، هشتاد و چهارم شد. قرار بود سیدستار صید به این بازی‌ها برود اما یک روز قبل از اعزام، تست کرونای او مثبت شد و در حسرت حضور در چهارمین المپیکش ماند. اگر صید جای دانیال به پکن می‌رفت، نتیجه تفاوت چشمگیری نمی‌کرد. شاید او می‌توانست 10رده بالاتر قرار بگیرد.
اسکی هر 4سال یک‌بار و با المپیک‌ها دیده می‌شود. اما این بار بیشتر از همیشه ضعف‌های مدیریتی فدراسیون به چشم آمده است. اینکه چرا یک فدراسیون قبل از مهم‌ترین رویدادش نتوانسته ورزشکارانش را در قرنطینه نگه دارد که به کرونا مبتلا نشوند؟ چرا نظارت کامل روی تغذیه 3ورزشکار نداشته و وسط المپیک یکی را به‌خاطر دوپینگ از دست داده است؟ یا اینکه چرا در دقایق آخر، مربی زن تیم به‌خاطر مسائل حاشیه‌ای حذف می‌شود؟ بعضی‌ها نظر داده‌اند که این همه هزینه برای اسکی که بعد از چند دهه به جای پیشرفت پسرفت داشته است برای ورزش ایران به‌صرفه نیست. اما یک عده هم هستند که مشکل همیشگی را مطرح کرده‌اند. منتقدانی که مسئله اصلی اسکی را قدرت بیش از حد شمشکی‌ها در این رشته می‌دانند. آنها می‌گویند تا زمانی که خانواده شمشکی‌ها‌ خودشان را صاحب اصلی این رشته بدانند و استان‌های دیگر سهمی در این ورزش نداشته باشند، ‌اسکی به‌جایی نمی‌رسد.