خاطرات خارپشت

مابانکو در سال2006 یکی از عجیب‌ترین رمان‌های خود را در سبک رئالیسم جادویی با نام خاطرات پروکوپین (خارپشت) انتشار داد. او با این کتاب جایزه «رنوردو»، یکی از معتبرترین جوایز ادبیات فرانسه را دریافت کرد. یک خارپشت است که در واقع همراه و همزادی است که با صاحب و ارباب خود موجب آسیب‌ها و زیان و ضررهای بسیار شده است. البته او همچنین خود را موجودی دارای وجدان به خوانندگان معرفی می‌کند. داستان خاطرات خارپشت در پای یک درخت بائوباب شروع می‌شود. خارپشت به وضوح بدحال و پریشان می‌نماید، صاحبش درگذشته و روح و وجود او نیز تسخیر شده است. اما این خارپشت گذشته‌ای سیاه دارد؛ او به همراه صاحبش در طول سالیان سال اقدامات شنیعی را انجام داده‌اند که اکنون این خارپشت به آن اقدامات افتخار نمی‌کند. او و صاحبش مردم بسیاری را خورده‌اند که در این کتاب و از زبان خارپشت به‌معنای کشتن به‌کار می‌رود. این دو در واقع با همدستی یکدیگر صدها قتل در دهکده زادگاهشان مرتکب شده‌اند. البته از لابه‌لای حرف‌های خارپشت می‌توان اینطور فهمید که تقصیر این قتل‌ها به‌طور کامل بر گردن او و صاحبش نیست، چرا که گروه‌شان عضو سومی نیز دارد که باید به وی غذا خورانده شود. این داستانی هولناک است که بیشتر می‌توان آن را تفسیری درباره بدی‌ها و عواقب ناگوار خرافه‌پرستی دانست.