پایان ناتور‌دشت

جروم دیوید سلینجر یا همان جی. دی سلینجر، نویسنده معروف آمریکایی مردی گوشه‌گیر و منزوی بود که در خانه ویلایی‌اش را به روی کسی باز نمی‌کرد و برایش هم مهم نبود که میلیون‌ها آدم، پشت حصارهای بلند خانه‌اش منتظر شکستن سکوت طولانی «نویسنده» بودند تا از او بیشتر بدانند. سلینجر «هایکو» می‌سرود و زمانی بیلیاردباز ماهری بوده است. شیفتگی او به مذاهب شرقی هم که معروف است. می‌گویند اوایل ازدواجش هیچ موجود زنده‌ای، حتی حشرات، حق کشته شدن در خانه سلینجر را نداشتند! سلینجر در سال1942 به ارتش پیوست. زمان خدمتش در ارتش، با ارنست همینگوی ملاقات کرد. آن دو رابطه خوبی با هم برقرار کردند و سلینجر بخش عمده کتاب ناتور دشت را در همان دوران جنگ نوشت. سلینجر پس از تلاش ناموفقش برای چاپ رمان ناتور دشت، به نیویورکر رفت؛ جایی که یک داستان کوتاه درباره شخصیت هولدن کالفیلد فروخته بود. نیویورکر به گزیده‌ای از رمان ناتور دشت جواب رد داد و حرفشان این بود که شخصیت کالفیلد غیرقابل باور است. اما با چاپ نهایی و موفقیت آمیز کتاب، سلینجر کم کم مشهور شد و انتظارها نسبت به چاپ کتاب‌های بیشتری از او بالا رفت؛ اما سلینجر در برابر درخواست خوانندگان و طرفدارانش مقاومت می‌کرد. بسیاری او را به‌عنوان یک آدم وسواسی می‌شناختند و اتفاق‌های باورنکردنی مربوط به او را دنبال می‌کردند. مثلا یکی از این اتفاق ها حذف عکس سلینجر از تمام نسخه‌های شخصی کتاب هایش، توسط خود او بود. سلینجر نگذاشت هیچ عکسی از او منتشر شود. حتی بعد از چاپ دوم «ناتور دشت» با اصرار زیاد توانست ناشر را مجبور به حذف عکسش از جلد کتاب کند. در نهایت جی دی سلینجر مرموز در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰ میلادی درحالی‌که ۹۱سال داشت، به مرگ طبیعی و به‌دلیل کهولت سن در محل زندگی خود در شهر کوچک کورنیش در نیوهمپشایر درگذشت.