ارسال بلند و کشیده به زمین مسئولان
کنجکاوی درباره ورزشگاه رفتن دغدغه کدام دسته از زنان جامعه است
نگار حسینخانی- روزنامه‌نگار
7بهمن‌ماه بازی تیم ملی ایران در برابر عراق در تهران برگزار می‌شود؛ کجا؟ استادیوم آزادی. از این‌رو هر روز خبرهای تازه‌ای درباره ورود زنان به ورزشگاه به گوش می‌رسد. تازه‌ترین آن وقتی است که محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس، با توجه به حضور جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، که قرار است ماه آینده به تهران بیاید، دستور ویژه می‌دهد تا پرونده مربوط به اساسنامه فدراسیون فوتبال در دستور کار کمیسیون‌های مربوطه مجلس قرار گیرد. بر کسی پوشیده نیست که ورود اینفانتینو برای تماشای فوتبال ایران، رسیدگی به اساسنامه و یکی از مسائل آن ورود بانوان به ورزشگاه است. فیفا که به‌علت شیوع ویروس کرونا و همچنین مسائل فرهنگی ایران، مشکلی با محدودیت حضور تماشاگران در استادیوم آزادی و جدا نشستن زنان از مردان ندارد، اما مجوز حضور تماشاگر در این بازی را درصورتی صادر می‌کند که فدراسیون فوتبال ایران، فروش بلیت به تماشاگران زن ایرانی را برنامه‌ریزی کند؛ امری که بسیاری نسبت به آن هنوزخوش‌بین نیستند. آیا همه زنان دوست‌دارند به ورزشگاه بروند و این فضا را تجربه کنند؟
تجربه‌های یک نماینده
فدراسیون فوتبال که پیش‌تر مجوزهای لازم را برای حضور بانوان در استادیوم آزادی دریافت کرده، گویا پس از این می‌تواند سامانه بلیت‌فروشی بانوان را راه‌اندازی کند. البته حضور با شرایط خاص خواهد بود؛ اینکه ورود به استادیوم آزادی در مکانی مشخص درون مجموعه ورزشی و در نقطه خاصی از استادیوم آزادی جانمایی شود.
اما هر چه به آن روز نزدیک‌تر می‌شویم ماجرا شمایل دیگری می‌گیرد. معصومه پاشایی بهرام، نماینده مرند و جلفا که برای تماشای بازی پرسپولیس-تراکتور به ورزشگاه آزادی رفته بود، می‌گوید که حرف‌هایش در آن روز به‌خصوص باعث اعتراض بعضی بانوان مجلس شده، اما او همچنان معتقد است تجربه خوبی در این‌باره داشته؛«باید بستر ورود تماشاگران خانم به ورزشگاه فراهم شود اما با شرایط ویژه؛ مثلا جایگاه ویژه بانوان فراهم شود. ما هم باید مثل تمام دنیا فوتبال را آزاد کنیم.» حرف‌های پاشایی بهرام زمانی تامل‌برانگیز می‌شود که بعضی از بانوان در فراکسیون زنان مجلس می‌گویند مایل نیستند در این‌باره صحبت کنند و بعضی از پاسخ به این سؤال که با ورزشگاه رفتن بانوان موافقند یا خیر، امتناع می‌کنند.
96درصد از یک جامعه آماری
آیا مردم عادی با حضور زنان در ورزشگاه موافقند؟ طی یک نظرسنجی از 162تن که توسط روزنامه همشهری انجام شد، 152نفر به این سؤال پاسخ مثبت داده و 10نفر با آن مخالف بوده‌اند. این به‌معنای آن است که 96درصد پاسخ‌دهندگان به این پرسش موافق حضور زنان در ورزشگاه بوده‌اند و 6درصد با آن مخالفت کرده‌اند. از این میان آنهایی که سن بالاتری داشته و به‌نظر علاقه چندانی به فوتبال ندارند می‌گویند که ورزشگاه رفتن را به‌خاطر حضور در جمع جوانان دوست دارند. زهرا که 60ساله است می‌گوید که ورزشگاه رفتن را به‌خاطر ارتباطش با جوانان و جمعیت دوست دارد. او که فقط روزهایی برای همراهی همسر و فرزندانش در زمان مسابقات جلوی تلویزیون نشسته و برد و باخت را از زبان آنها دنبال کرده، می‌گوید:«ارتباط با آدم‌هایی که انرژی زیادی دارند و برای تماشای فوتبال آمده‌اند، خوشایند است. این تعامل و واکنش در مکان‌های زیادی در جامعه قابل تجربه نیست. مخصوصا اینکه این ارتباط با جوان‌ترهاست. به‌نظر ترس از رفتار مردان در ورزشگاه‌ها کمی بدبینانه است. به هر صورت همه‌‌چیز در حضور زنان به تعادل می‌رسد و اگر همه اقشار جامعه بتوانند در ورزشگاه حاضر شوند، برون‌ریزی هیجانات و ارتباط با هم می‌تواند فضای جامعه را هم شادتر کند».
آدم‌های غریبه با توپ و تور
آنهایی که هیچ علاقه‌ای به فوتبال ندارند هم می‌خواهند به ورزشگاه بروند؟ این موضوع برای همه زنان مهم است؟ زنان بی‌علاقه به فوتبال چه دیدگاهی دارند؟ صفورا که زنی 70ساله است و هیچ علاقه‌ای به تماشای فوتبال ندارد می‌گوید: «من به فوتبال و تماشای مسابقات فوتبال علاقه‌ای ندارم. خیلی هم بعید است که روزی برای تماشای یک مسابقه فوتبال به استادیوم بروم، منتها مسئله امکان حضور زنان در ورزشگاه‌ها به‌عنوان تماشاچی، نباید ربطی به علاقه زنان به ورزش داشته باشد. به‌عبارت دیگر، مهیاکردن چنین امکانی را نباید منوط به سنجش میزان علاقه زنان به این ماجرا کرد. این حقی است که باید به‌طور مساوی بین زنان و مردان تقسیم شود. حالا چه آنها دوست داشته باشند از این حق استفاده کنند چه نه. اینکه می‌گویند حتی اگر زنان مجاز به حضور باشند، درصد حضورشان پایین خواهد بود، اصلا دلیل قانع‌کننده‌ای برای سلب این حق طبیعی نیست». اما سهیلا که زنی 55ساله است و 2 پسر و دامادش اهل تماشای فوتبال هستند می‌گوید: «حتی اگر حضور زنان به‌عنوان تماشاچی در ورزشگاه‌ها آزاد شود، من هیچ‌وقت به استادیوم نخواهم رفت. به‌نظرم شرایط ورزشگاه‌ها برای حضور زنان مناسب نیست و درصد تماشاگرنماها هنوز خیلی زیاد است. حضور آنها در ورزشگاه‌ها، باعث مخدوش‌شدن شأن زنان می‌شود. البته من مخالف حضور زنان نیستم. این حق طبیعی و بدیهی ماست. منتها می‌گویم ابتدا باید شرایط ورزشگاه‌ها برای اجرای چنین طرحی مهیا باشد. چند باری که زنان به استادیوم رفته‌اند، خدا را شکر مسئله خاصی پیش نیامده و همین نشان می‌دهد با تقویت فرهنگ استادیوم‌ها می‌توان آرام‌آرام این طرح را کلید زد».
وقت اضافه
با توجه به اینکه ابراهیم رئیسی در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا به این مسئله پرداخته بود که مسابقات ورزشی باید با رعایت دقیق و جدی شیوه‌نامه‌های بهداشتی و حضور محدود علاقه‌مندان برگزار شود و در این زمینه وزارتخانه‌های مسئول موظفند با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تدابیر لازم را به‌کار گیرند، علی بهادری جهرمی، سخنگوی دولت، نیز در توییتر خود اعلام کرد: «ستاد ملی مقابله با کرونا، به ریاست رئیس‌جمهور با درخواست وزارت ورزش مبنی بر حضور تماشاگران در بازی‌های تیم ملی فوتبال ایران برای مسابقات انتخابی جام جهانی موافقت کرد. سقف ورود تماشاگر محدود، رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی ضروری و وزارت ورزش مسئول نظارت بر رعایت دستورالعمل‌هاست.» در همین حال، معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده نیز در پاسخ به اینکه از حضور تماشاگران زن در دیدار با عراق حمایت می‌کنید، گفت: «بله. انشاءالله (زنان) در بازی با عراق حضور پیدا می‌کنند.» این تازه‌ترین و آخرین خبری است که درباره حضور زنان و برگزاری بازی‌ها با حضور تماشاگر منتشر شده است.
اما اگر بخواهید آخرین وضعیت حضور زنان در ورزشگاه را بدانید، باید بگوییم کیفیت برگزاری این حضور همچنان نامعلوم است. شاید بتوان این نامعلومی را ماحصل تاکتیک‌های خوب و پا به توپی مسئولانی دانست که همه چیز را می‌خواهند در لحظه آخر سامان دهند تا کمترین واکنش را ایجاد کند.
