سیم‌کارت منفی 18
فاطمه عباسی
اگر در گذشته بخش زیادی از وقت بچه‌ها در کوچه برای فوتبال یا بازی‌های دیگر صرف می‌شد، حالا بیشترین زمان فراغتشان در اینترنت و فضای مجازی و دنیای بازی‌های اینترنتی می‌گذرد. تا 2سال پیش تلفن همراه و لپ‌تاپ پدر و مادرها معمولا در اختیار بچه‌ها بود و از وقتی کرونا در کشور پدیدار شد و آموزش مجازی جای کلاس حضوری و مدرسه را گرفت خیلی از دانش‌آموزان مجهز به تبلت و گوشی موبایل شخصی شدند. آنچه مسلم است اینکه استفاده از اینترنت مزایای زیادی دارد، اما ضررهای آن به‌ویژه برای کودکان و نوجوانان بی‌شمار است. به همین دلیل چند وقتی است که سیم‌کارت‌های دانش‌آموزی یکی از راهکارهای ایران و برخی از کشورها برای کنترل و نظارت دانش‌آموزان در نحوه استفاده از ارتباطات بدون مرز شده است. البته این موضوع در کشور ما از دهه80 دنبال شده، اما با مخالفان و موافقان زیادی روبه‌رو بوده تا اینکه از 2سال پیش به‌دلیل شرایط خاص کشور قرار شد این سیم‌کارت‌ها هر چند به‌صورت محدود. تولید شود تا آن دسته از مخاطراتی راکه شامل استفاده کنترل نشده از فضای مجازی است از بین ببرد. بنابراین از سال گذشته فرایند تولید سیم‌کارت‌های دانش‌آموزی آغاز شد و اپراتورها پای کار آمدند و موظف شدند که سیم‌کارتی به نام سیم‌کارت شاد را برای استفاده ایمن در فضای مجازی ارائه کنند تا از این طریق از دل نگرانی‌های خانواده‌ها هم کاسته شود. سیم‌کارت‌های دانش‌آموزی فقط به فضاهای مورد تأیید آموزش و پرورش دسترسی داشته و مختص استفاده کودکان و نوجوانان در فضای مجازی است و به‌صورت White list عمل می‌کند تا دانش‌آموزان بتوانند به فضاهایی که مورد تأیید است، دسترسی داشته باشند. این روزها هم در بسیاری از شبکه‌های مجازی سیم‌کارت‌های دانش‌آموزی متعلق به اپراتورهای مطرح کشور تبلیغ می‌شود که این سیم‌کارت‌ها نیز ضمن پوشش دادن تمامی نیازهای مکالمه و پیامک این گروه سنی، امکان استفاده از فضای اینترنتی سالم، امن و پرسرعت، با بسته‌های متنوع، متناسب با سن آنها را فراهم می‌کند و قیمت پایینی هم دارد و خانواده‌ها به‌راحتی می‌توانند این سیم‌کارت‌ها را برای راحتی خیال خودشان هم که شده برای فرزندان زیر 18سال‌شان خریداری کنند.
