10سال در اوج

فضه‌سادات حسینی
اسمش هم پر از حس خوب و غرور است، «اوج» را می‌گویم. انگار قرار است با مخاطبانش با هم قد بکشند. آنقدر در همه این سال‌های بعد از انقلاب، هنر به‌خصوص سینما و موسیقی به عده خاصی منتسب شده بود و کار را دست گرفته بودند که جماعت حزب‌اللهی، عطای این بخش را به لقایش بخشیده بود و حتی به آن نزدیک هم نمی‌شد.
خیلی از هنرمندان و مخاطبان با آن قهر کرده بودند و عرصه، خیلی خالی شده بود. دیگر از فیلم‌های خوب دهه 70 با آن همه بازی‌های درجه یک، موسیقی‌های فاخر، داستان‌های ناب چندان خبری نبود و ذائقه مخاطب نیز  به سمت فیلم‌های زرد عادت کرده بود و متمایل شده بود.
تا قبل از ورود اوج، عده قلیلی از جماعت حزب‌اللهی وارد هنر می‌شدند که آنها هم از فرط تنهایی یا می‌بریدند و کنار می‌کشیدند یا همرنگ جماعت می‌شدند.
اوج زمانی آمد که حاتمی‌کیا با سینما قهر کرده بود، خیلی از شعرا و خواننده‌ها اجازه فعالیت نداشتند و انحصار در دست عده‌ای خاص بود. از سال 90که اوج آمد و محکم و با اقتدار در عرصه هنر وارد شد، خیلی شرایط تغییر کرد. اوج که آمد، سکوت شکست و بالاخره تصویر داعش و جنایت‌هایش در سینما و تلویزیون دیده شد. درست است که خیلی دلمان  لرزید و اشک ریختیم و دردمان آمد اما بخشی از واقعیت‌های هدیه آمریکا برای کشورهای همسایه و منطقه‌مان را با زبان هنر دیدیم. حتی برای نخستین بار در سریال پربیننده‌ای مثل پایتخت 5، با همه قلب‌مان «مرگ بر آمریکا» هم گفتیم. اوج آنقدر با بچه‌های انقلاب خوب تا کرده بود که شخصیتی مثل ژنرال حاج قاسم سلیمانی هم آمد کنار کارهایش، سر صحنه‌های فیلم‌ها می‌رفت، مشاوره می‌داد، داستان می‌گفت و کارها با نظرش پیش می‌رفت. خوش به سعادت بچه‌های 23نفر که با حاج‌قاسم عکس یادگاری دارند، خوش به حال عوامل پایتخت 5که حاج‌قاسم نخواست بابا پنجعلی‌اش به‌دست داعش شهید شود تا خدای نکرده غیرت مدافعان حرم‌مان زیر سؤال برود و چه سعادتی برای حاج‌ابراهیم و کارهایش، «به وقت شام» و... که حاج قاسم را درک کرده بود.
اوج آنقدر دست را باز گذشت و اجازه حضور به همه داد که خیلی از بازیگرها، کارگردانان، شعرا و خواننده‌هایی که قهر کرده بودند، این بار با بچه‌های حزب‌اللهی کار کردند. صدها مستند، ده‌ها موسیقی و کلیپ هم ساخته شد. کارهایی که هر کدامشان چه به لحاظ محتوا  و چه فرم درجه یک بود و حرف برای گفتن داشت.
اوج در شبکه نمایش خانگی هم با «آقازاده» به اوج رسید و ده‌ها برابر بودجه اولیه‌اش درآمدزایی داشت.
من این مسیر سخت، ده ساله و آرام را که نگاه می‌کنم، حس می‌کنم اوج آمد و حرف‌های جدیدی زد و خیلی از تحلیل‌ها را هم بر هم زد و توانست به جایگاهی درخور دست پیدا کند. درست است که بعد از یک دهه فعالیت، هنوز هم شاید اوج اول راه است و تا به اوج برسد، خیلی راه دارد، حتما خطاها و نقص‌ها و قصور و تقصیرهایی داشته، برخی کارهایش شکست خورده یا ضعیف بوده است.
اوج توقع ما را بالا برده، ما به این حد از اوج قانع نیستیم و منتظر درخشش بیشترش هستیم تا در دهه دوم فعالیتش پرقدرت‌تر و موفق‌تر به پیش برود و در این میان حتما نقدها و نظرات دلسوزان و افراد متخصص راهگشا خواهد بود که نباید از آن غفلت کرد.