زکات، صنف و مسلک ندارد

سامان رضایی
بسیاری از واجبات و مستحبات ادیان الهی شکل مدون  و نظام‌مند شده اخلاق‌ها و رفتار‌های پسندیده‌ای هستند که از دیرباز بوده و هستند و خواهند بود. وجدانی که بیدار است چه در دوره ماد‌ها، چه در روم باستان چه در زنگبار  و چه در قلب لاس‌وگاس آمریکا خمس و زکاتش را می‌پردازد. لزوم یادآوری ادیان هنگامی رخ می‌نماید که پلک‌های وجدانمان سنگین می‌شود و آنجاست که وجود یک دستورالعمل مدون به تعیین خط‌مشی برای عملکرد در قبال جامعه و اطرافیان معنی خود را نشان می‌دهد. خمس و زکات صنف و مسلک هم ندارد. برای نمونه همین چند روز پیش در ایتالیا وکلایی که وجدان‌شان در ساعت بیداری به سر می‌برد و می‌دانستند که زکات حرفه پردرآمد خود را باید بپردازند سراغ بی‌خانمان‌ها و کارتن‌خواب‌هایی رفتند که به دلیل نداشتن نشانی از حق برخورداری وکیل محروم‌اند. این گروه از وکلای ایتالیا از سال 2000در شهر بولونیا مرکز خدماتی برای این منظور تأسیس کردند و به کار‌های عام‌المنفعه می‌پردازند.
نوع برخورد این وکلا با حرفه‌شان بار دیگر ثابت کرد که نوع شغل و حرفه بهانه‌ مناسبی برای شانه خالی کردن از پرداخت خمس و زکاتی که هر از چند گاهی وجدان و دیانت آنها را یادآوری می‌کند نیست. زکات، صنف و مسلک ندارد. باید پرداخت تا وجدان بدهکار نباشد.