آذر‌ ماه‌آخر سال

مسعود میر
همین‌طور بی‌خودی باید صبوری را تمدید کرد. راستش بی‌خودی هم که نه چون بهانه بسیار است برای حرص خوردن و ذوب شدن و یخ صبوری هم بی‌وقفه در حال آب شدن است. همین که هنوز این ماسک لعنتی روی لبخندهای احتمالی را پوشانده و آسمان ابری شهر به روی مبارک نمی‌آورد که وسط این‌همه وارونگی و آلودگی، بهتر است بی‌خیال رد نشود و همین‌جا بارش را زمین بگذارد، خودش به اندازه کافی حرص آدم را در می‌آورد. البته به این بهانه‌های حرص خوردن تا دلتان بخواهد می‌توان گزینه اضافه کرد. دستتان را در جیبتان کنید، اصلا آخرین پیامک بانک‌تان را ببینید یا حتی چند لحظه خیره شوید به صفحه تلویزیون و خبرها را دنبال کنید تا حساب کار دستتان بیاید. با اینهمه اما ما قسم خورده‌ایم که کلمه را ارج بنهیم و اینگونه است که زندگی و لبخند و دلخوشی را هم با کلمه، مؤمن می‌شویم. با این پیش‌فرض می‌شود برای آغاز آذر؛‌ ماه آخر پاییز ذوق کرد. فکرتان را متمرکز کنید به نارنجی خرمالو و زردی برگ و حتی اگر روی سجل شما نشانی از این‌ماه محبوب نیست باور کنید که آذر‌ ماه آخر پاییز که نه،‌ ماه آخر سال می‌تواند باشد. آذر فرصتی است برای زندگی و لبخند و بهانه‌اش را هم می‌شود با آفتاب‌های مطلوب ظهر و سرماهای محبوب شب هماهنگ کرد. غوغای گرما و سرما حالا اگر با باران و برف هم همدست شوند روزگار زیبایی هایش را به رخ خواهد کشید. حلول آذر مبارک...