نظر
پیشنهاد بنیادی
احسان رضایی - روزنامه‌نگار
چند صباحی بیشتر از شروع به‌کار وزارت ارشاد جدید نگذشته و در همین مدت، خبرهای بسیاری داشتیم؛ ازجمله وزیر محترم ارشاد نشان داده‌اند که توجه خاصی به شعر و ادبیات دارند؛ هم، نخستین نشست کاری ایشان با جماعت شاعران بود و هم چندباری در باب احیای دوباره «بنیاد شعر و ادبیات داستانی» برای رسیدگی به اوضاع نویسندگان گفته‌اند.
برای آنها که در جریان نیستند عرض شود که این بنیاد، تا همین سال پیش به‌عنوان نهادی مستقل فعال بود و بعد با مؤسسه نمایشگاه‌های فرهنگی و خانه کتاب، ادغام و تبدیل شد به یکی از بخش‌های مؤسسه جدید با عنوان «دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی». بنیاد سابق و دفتر لاحق، هم وظایفی تقویمی مثل برگزاری 3جشنواره ادبی (جایزه جلال آل‌احمد در حوزه داستان، جایزه شعر فجر و جایزه پروین اعتصامی ویژه آثار نویسندگان زن) را برعهده دارد و هم در حوزه آموزش شعر و داستان و تولید محتوا فعال است (با داشتن پایگاه‌هایی فعال و پرمخاطب مثل پایگاه نقد شعر، پایگاه نقد داستان و دانشنامه مجازی ویکی‌ادبیات). به علاوه این مرکز، محل رجوع بسیاری از اهالی شعر، داستان و گره‌گشای آنهاست.
اینکه آقای وزیر به فکر این دفتر/ بنیاد هستند، البته که اتفاق خوبی است. به قول شاعر: «نیت خیر مگردان که مبارک فالی است». استدلال‌هایی هم که برای احیای بنیاد انجام می‌دهند، مثل اینکه مقوله محتوای ادبی با کارهای اداری و ستادی نظیر برگزاری نمایشگاه‌های فرهنگی و برنامه‌های اجرایی نظیر هفته کتاب یا طرح‌های فصلی خرید کتاب سنخیت ندارد، همگی حرف حساب است و جای هیچ چون و چندی در کار نیست. ایراد قضیه، به‌درستی تشخیص داده شده و باید برایش چاره کرد. این دغدغه‌ای است که شاعران و نویسندگان هم داشتند. برخلاف بسیاری از اقشار فرهنگی دیگر که صاحب صنف‌ها و مجامعی هستند، اهالی قلم نهادهای چندانی برای رسیدگی به اموراتشان ندارند. اینکه بخشی از ارشاد به مشکلات آنها رسیدگی کند، یا دست‌کم حواسش به آنها باشد و البته این کار را هم بدون هزارتوی کاغذبازی و بوروکراسی کشنده ادارات انجام دهد، کمترین حق آنهاست. ما هم باید از رویکرد وزارتخانه برای توجه به امور شاعران و داستان‌نویسان حمایت کنیم و پیشنهادهای خودمان را ارائه دهیم؛ به‌خصوص که روند اداری انجام امور، بسیار زمانبر است. انحلال بنیاد پیشین، چند‌ماه زمان برد و آنطور که شنیده‌ایم کارهای حقوقی آن هنوز هم به پایان نرسیده است. انجام حرکتی در جهت مخالف هم حتماً دوباره زمان، هزینه و انرژی زیادی لازم دارد.
