نکته بازی/ شاهکار بود، اما برای ویلموتس

قرارداد مارک ویلموتس از هر نظر برای فوتبال ایران فاجعه مطلق بود. این قرارداد هم از نظر «فنی» شکست خورد و هم از جنبه «مدیریتی» با بدعهدی مدیران سابق فدراسیون شکایت مربی بلژیکی را در پی آورد. آخرین قطعه این پازل خوفناک هم اثبات این واقعیت بود که ما با ویلموتس خیلی بیشتر از قیمت واقعی‌اش قرارداد بستیم. این مربی در ایران دستمزد سالانه 2 میلیون و 200 هزار یورویی می‌گرفت، درحالی‌که حالا با دستمزد سالانه کمتر از 500هزار یورو سرمربی راجا کازابلانکا شده است. تازه توجه داشته باشید مربی ملی کلا یک‌ماه در سال کار دارد، اما مربی باشگاهی هر روز باید تمرین بدهد و هر هفته تیمش را کوچ کند. خلاصه که حق با مهدی تاج است؛ این قرارداد «شاهکار» بود، اما برای ویلموتس!

این داستان پرسپولیس و استقلال است
یحیی گل‌محمدی از اینکه تیمش در این فصل خیلی زود تحت فشار انتقادات قرار گرفته شاکی است. او گفته: «بعضی‌ها ادعای پرسپولیسی بودن دارند، اما منتظر لغزش ما هستند تا انتقاد کنند.» و البته ادامه داده: «طوری هجمه وارد می‌کنند که انگار هفته بیست‌وپنجم است، درحالی‌که فقط 4 هفته از مسابقات گذشته.» حرف‌های یحیی منطقی است، اما او باید بهتر از هر کس دیگری بداند که داستان پرسپولیس و استقلال با همه تیم‌ها توفیر دارد. اینجا باید کمتر لغزش داشته باشی تا از گزند انتقادات در امان بمانی. خود برانکو هم اگر4 هفته تیمش بد بازی می‌کرد نقد می‌شد. محمود فکری سال گذشته با معدل مطلوب امتیازگیری هر هفته در آستانه برکناری از استقلال بود و آخرش هم نتوانست فصل را در این تیم تمام کند.

واقعا که چه انتخاب دقیقی
حالا اصلا کاری به ریز اختلاف طارمی و اسکوچیچ نداریم. در این مورد مفصل بحث شده و سوژه دارد کسل‌کننده می‌شود. با این حال جا دارد از درایت و دقت نظر برنامه فوتبال برتر در انتخاب کارشناس برای آسیب‌شناسی این موضوع کمال تشکر را داشته باشیم. واقعا هیچ‌کس به اندازه خداداد عزیزی سزاوار نبود که در این مورد حرف بزند. عزیزی در زمره بی‌حاشیه‌ترین و آرام‌ترین بازیکنان تاریخ ایران است که هیچ‌کس صدای «جیک» او را هم نشنید. این وسط فقط مختصر درگیری‌هایی بین او با میروسلاو بلاژویچ، برانکو ایوانکویچ، جلال طالبی و هفت، هشت مربی دیگر به‌وجود آمد که خب چیز زیاد مهمی نبود. مواردی مثل اعتراض تاریخی به تعویض در بازی با آمریکا را هم که بهتر است فراموش کنیم. باز هم ممنون آقای محمدحسین میثاقی!