محاکمه در«وقت القاتل»

بهروز رسایلی

در یک عصر باورنکردنی در صیدا، تیم ملی فوتبال ایران از جهنم به بهشت پل زد. 90دقیقه اعصاب‌خردی و تحمل فوتبال چرک و پر از وقت‌کشی لبنانی‌ها روی آن چمن فاجعه، می‌ارزید به اینکه در وقت‌های تلف‌شده نیمه دوم 2 گل محشر بزنیم و غرق در لذت شویم. یادآوری اینکه آن همه وقت‌کشی و تمارض درنهایت به ضرر میزبان شد و آنها به قول خودشان در «وقت القاتل» یا دقایق پایانی بازی محاکمه شدند، بی‌اندازه لذتبخش است. حالا تیم ملی ایران با 13امتیاز از 5 بازی، در پایان دور رفت مقتدرانه در صدر جدول گروه قرار گرفته و فقط یک نفس تا صعود به جام‌جهانی فاصله دارد.

   زندانی، وحید امیری!
تمام ناظران گواهی می‌کنند که روند حرکتی تیم ملی ایران بعد از حضور میلاد محمدی در زمین و یک خط جلو آمدن وحید امیری بهبود یافت. اینکه چرا مدتی است مد شده وحید را در قفس دفاع چپ حصر می‌کنند را نمی‌فهمیم. این اتفاق، هم در پرسپولیس و هم در تیم ملی ایران رخ می‌دهد. بعد هم که امورات خوب پیش نمی‌رود، دفاع چپ می‌آورند و امیری را جلو می‌کشند. احتمالا استدلال یحیی گل‌محمدی و دراگان اسکوچیچ این است که در بازی‌های ساده‌تر وحید با حرکات طولی متناوبش و با خستگی‌ناپذیری خاص خود، یک سهم به نیروهای تهاجمی اضافه می‌کند، اما در عمل ثابت شده این ایده درست نیست. امیری باید نزدیک به دروازه حریف باشد تا بیشترین اثرگذاری را از او ببینیم. در برابر لبنان هم از وقتی وحید جلو رفت قیامت شد. او روی هر دو گل تیم ملی کشورمان نقش مستقیم داشت.

   کجایی علیرضا؟
از مدت‌ها پیش در مورد کیفیت علیرضا بیرانوند نگرانی‌هایی به‌وجود آمده بود. او در اروپا یا بازی نمی‌کند، یا وقتی به بازی گرفته می‌شود عملکرد فوق‌العاده‌ای ندارد. دریافت 9گل در 2 مسابقه پیاپی درون دروازه بواویشتا به وضوح نشان داد بیرو دوران افتش را پشت سر می‌گذارد. در چنین شرایطی دراگان اسکوچیچ باز هم به بیرانوند به‌عنوان شماره یک اعتماد کرد و البته علیرضا هم نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد. او گل بسیار بدی خورد که اگرچه وزش باد هم در آن سهم داشت، اما به هر حال چنین غفلتی از یک دروازه‌بان جام‌جهانی دیده و باتجربه بسیار بعید بود. بیرانوند حتی با یک اقدام به دریبل ناموفق، ناشیانه و عجیب دیگر نزدیک بود گل دوم را به لبنان تقدیم کند و تیر خلاص را به شقیقه تیم کشورمان بزند، اما خوش‌اقبال بودیم که این اتفاق رخ نداد. آیا حواس علیرضا هست که پیام نیازمند و امیر عابدزاده با سطح کیفی بالا پشت سر او مترصد گرفتن پیراهن شماره یک تیم ملی هستند؟ علی جلوی کره‌جنوبی هم گل خوبی نخورد. این درست که سون هیونگ مین با او تک به تک شد، اما خروج بد بیرانوند کار مهاجم سرشناس کره را بسیار آسان‌تر کرد.

   سامان، دور از انتظار
همانطور که انتظار می‌رفت غیبت مهدی طارمی باعث تغییر سیستم تیم ملی شد و سامان قدوس به ترکیب اصلی رسید. خیلی‌ها خواهان اعتماد بیشتر به ستاره ایرانی برنتفورد بودند و این اتفاق سرانجام در پی یک سلسله حوادث عجیب در صیدا رخ داد. با این حال نمایش قدوس واقعا خوب نبود. حتما خود سامان هم که قبلا با استوری به بازی نکردنش در تیم ملی معترض شده بود، تأیید می‌کند که انتظارها از او بسیار بالاتر است. شاید یکی از بدشانسی‌های هافبک هجومی تیم کشورمان این بود که او روی زمین ناهموار و فاجعه‌بار لبنان فیکس شد. چه بسا اگر زمین چمن شرایط بهتری داشت یا تیم حریف تا این اندازه بسته و تدافعی بازی نمی‌کرد، قدوس هم مجال بهتری برای ارائه توانایی‌هایش پیدا می‌کرد. حالا باید ببینیم اسکوچیچ در بازی با سوریه هم از او در ترکیب اصلی استفاده خواهد کرد یا نه.

   کلیدواژه‌ای که گم شد
قطعا اگر معجزه وقت‌های تلف‌شده و کام‌بک طلایی تیم ملی ایران نبود، الان انتقادها بابت دعوت نشدن مهدی طارمی اوج می‌گرفت. متأسفانه فضای فوتبال ایران بیش از حد نتیجه‌گرایانه است، درحالی‌که حتی شکست در این بازی هم نباید اجرای اصول انضباطی را زیر سؤال می‌برد. هیچ‌کس در مورد کیفیت و توانایی‌های طارمی شک ندارد و خود دراگان اسکوچیچ هم در نشست خبری پیش از همین بازی این مسئله را مورد تأکید قرار داد، اما او به‌خاطر تجاوز از جایگاه خودش دعوت نشده و چنین رویکردی در هر شرایطی باید تأیید شود. به هر تقدیر معجزه ملی‌پوشان در وقت‌های تلف‌شده بازی مانع از ترند شدن نام طارمی و استفاده از این کلیدواژه علیه تیم ملی کشورمان شد. امیدواریم پیروزی برابر سوریه باعث پایان تردیدها شود و به همه نشان بدهد این بازیکن است که بدون تیم ملی ضرر می‌کند، نه برعکس.