نکته بازی/ آمدنش بهر چه بود؟

در آخرین دقایق پنجره نقل‌وانتقالاتی تابستان در فوتبال ایران، رضا دهقانی از پرسپولیس جدا شد. این بازیکن که پست اصلی‌اش وینگر بود پیش از شروع فصل از نساجی جذب شد، اما فرصت چندانی برای ارائه توانایی‌هایش در اختیار او قرار نگرفت و نهایتا پیش از بسته شدن پنجره از جمع سرخپوشان جدا شد. دهقانی در حالی پرسپولیسی شد که این تیم با ترافیک در پست وینگرهای چپ و راست مواجه بود. در شرایطی که با حضور امثال ترابی، امیری، عالیشاه، پهلوان، نعمتی و... حتی به بازیکنی مثل علی شجاعی هم بازی نمی‌رسید، خرید یک وینگر دیگر عجیب بود. نهایتا هم دهقانی به سرعت از پرسپولیس جدا شد تا علامت سؤال‌های مربوط به این خرید کامل شود. در مجموع هیچ‌کس نفهمید دهقانی چطور آمد، چه کیفیتی داشت و چرا رفت؟

سرزمین عجایب

بازگشت جواد نکونام روی نیمکت فولاد از آن دست اتفاقاتی است که قطعا می‌شود گفت فقط در فوتبال ایران رخ می‌دهد. یعنی در این مورد خاص لازم نیست بروید بقیه دنیا را بگردید و به قول منطقیون با «استقرا» به جمع‌بندی نهایی برسید. همین جا سفت و محکم بنشینید و از ما قبول کنید که محال است یک سرمربی در پایان یک فصل موفقیت‌آمیز از باشگاهش جدا شود، در خانه بنشیند، هدایت هیچ تیمی را نپذیرد و 4 هفته بعد از شروع فصل جدید به همان تیم برگردد. در این شرایط خیلی ساده باید از مربی عزیز پرسید اصلا چرا رفتی؟ چرا برگشتی؟ این چه مدل کار کردن است؟ کدام مربی فصل نقل‌وانتقالات را از دست می‌دهد و دوباره به تیمی برمی‌گردد که بدون سلیقه او بسته شده است؟

حیف است واقعا!

محمد قاضی که امسال پانزدهمین قرارداد دوران حرفه‌ای‌اش را بست و به هوادار پیوست، از حضور در این تیم تازه صعودکرده راضی به‌نظر می‌رسد. او در مورد سرمربی هوادار گفته: «آمادگی رضا عنایتی در تمرینات از من بالاتر است.» ما که نفهمیدیم این جمله جنبه حال دادن به عنایتی را دارد یا قاضی با آن خودزنی کرده! در هر صورت اگر واقعا می‌بینید آقا رضا اینقدر آماده است، اسمش را رد کنید تا برای تیم بازی کند. مگر اشکالی دارد؟ الان خود آقای قاضی با 36سال تشریف دارند، محمدرضا خلعتبری هم که اصولا همیشه هست و مسعود شجاعی و دیگر رفقا هم بعضا بدون توجه به بازدهی فنی خود به بازی ادامه می‌دهند. آدم اینها را که نگاه می‌کند، می‌بیند عنایتی خیلی زود خداحافظی کرده. حیف است واقعا!