از فرنگی‌مآبی عینک گذاشتن را یاد گرفته‌ایم

قهرمان میرزا سالور «عین السلطنه»، فرزند عبدالصمد‌میرزا سالور «عزالدوله»، نوه محمدشاه قاجار و نگارنده کتاب پربرگ «روزنامه خاطرات عین‌السلطنه» از مخالفان قلم‌ به‌دست دگرگونی‌های سیاسی- اجتماعی‌ای به‌شمار می‌آید که از میانه‌های دوره قاجار به‌ویژه مشروطیت در جامعه ایران پدید آمده است. او که بیشتر دگرگونی‌های یادشده و پیامدهای آنها را «فرنگی‌مآبی» می‌نامد، بارها نگرش منتقدانه خود را نسبت به آن دستاوردها و دگرگونی‌ها بازتابانده است. او تجدد و ترقی واقعی را تنها به اروپا محدود می‌داند؛ «حقیقت آنها هم خوب ترقی کرده‌اند. کسی که ترقی نکرده ماها هستیم. هرچه افعال بی‌معنی فرنگی‌ها بوده آموخته‌ایم، هرچه صنایع و قانون‌های خوب داشته‌اند کنار گذاشته ابدا ملاحظه نکرده‌ایم. از فرنگی‌مآبی عصا دست گرفتن، عینک گذاشتن، پیراهن و دستمال‌گردن پوشیدن و بستن، سیگار کشیدن، تندتند حرف‌زدن و سر و دست در وقت تکلم جنباندن را یاد گرفته‌ایم و دیگر آن چیزهای خوب را یاد نگرفته‌ایم و در حقیقت همین کارها کفایت می‌کند. 2مدرسه داریم، 30 سال است همان شاگردهای روز اول هنوز درس می‌خوانند و 2 نفرشان صاحب کمال نشده‌اند».