از مونالیزا تا لد زپلین

آرش نهاوندی-روزنامه‌نگار

هفتادوهشتمین دوره جشنواره فیلم ونیز به نیمه خود رسیده است. نگاهی به 3فیلمی که در این جشنواره به نمایش درآمده و نظر مثبت اغلب منتقدان را به‌خود جلب کرده.

    مونالیزا و ‌ماه خونین؛ افسانه‌ای امروزی

آنا لیلی امیرپور، کارگردان ایرانی‌تبار «مونالیزا و‌ ماه خونین» در این فیلم که به سبک داستان‌های افسانه‌ای جن و پری ساخته شده، داستان زن جوانی با بازی «جئون جونگ سو» که دارای قدرتی جادویی است را روایت می‌کند که پس از فرار از یک آسایشگاه که در آن از سوی پرستاران مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت، درصدد برمی‌آید خود را بهتر بشناسد. فیلم «مونالیزا و‌ ماه خونین» اگرچه در قالب داستان‌های افسانه‌ای جن و پریان ساخته شده، اما صحنه‌های آغازین این فیلم دقیقا به شیوه داستان جن و پریان آغاز نمی‌شود.
آنا لیلی امیرپور از آن دسته از فیلمسازانی نیست که لزوما خود را پایبند به عرف رایج در عرصه‌های داستانی و سینمایی بداند.‌ ماه و آسمان پوشیده از ابرهای متحرک در این فیلم حضوری نمادین و معنادار دارد. برخی از منتقدان در این فیلم استفاده از شخصیتی بااصالت چینی که دارای قدرت جادویی است را در زمانه‌ای که آمریکا با چین در حال رقابت برای کسب قدرت برتر جهانی است، دارای بار، معنا و مفهومی سیاسی دانسته‌اند.

     غروب آفتاب؛ ترشی و تلخی همزمان

شان بروکز، منتقد گاردین در تمجید از فیلم «غروب آفتاب» ساخته میچل فرانکو، به این فیلم 5ستاره داده و بازی تیم روت در نقش یک روانی آرام را مورد ستایش قرار داده و این فیلم را بامزه‌ترین و سرگرم‌کننده‌ترین فیلم جشنواره ونیز توصیف کرده است. یک تماس تلفنی که خبر از درگذشت مادر نیل می‌دهد، تعطیلات خانواده بنت را آشفته می‌کند.
نیل بنت با بازی تیم روت، ادعا می‌کند که پاسپورتش را گم کرده و به همراه خانواده برای شرکت در مراسم ترحیم مادر نمی‌رود. او به طرز عجیبی می‌خواهد تنها با دریافت بخشی از ارثیه تحت عنوان حقوق سالانه به زندگی عادی ادامه دهد. او حتی ابایی از پشت‌کردن به خانواده ندارد. میچل فرانکو در این فیلم پرسش‌های زیادی را مطرح کرده است؛ ازجمله اینکه چگونه می‌توان به همه‌‌چیز پشت پا زد و تغییر شخصیت داد و فرد دیگری بود.

    لد زپلین؛ با تحقیقات ناکافی؟
 
«لد زپلین شدن» به کارگردانی برنارد مک ماهون نیز تاکنون یکی از مورد استقبال‌ترین فیلم‌های مستند نمایش داده شده در جشنواره ونیز بوده است. این فیلم در روز 5سپتامبر (14شهریور) در هفتادوهشتمین جشنواره ونیز برای نخستین‌بار به نمایش درآمد. البته درباره این فیلم نقدهای متناقضی نیز ارائه شده است. ورایتی درباره «لد زپلین شدن» نوشته است: این فیلم با علاقه و شیفتگی خاصی ریشه‌های تشکیل گروه لدز پلین و عوامل موفقیت این گروه را می‌کاود و از این نظر اثری در خور است، اما برای ساخت این مستند به اندازه کافی کار تحقیقاتی انجام نگرفته و به‌نظر فیلمی محققانه و تحقیقاتی در حد و اندازه‌های گروه «لد زپلین» نیست. در فیلم «لد زپلین شدن» گفت‌وگوهای جدیدی با جیمی پیج، نوازنده گیتار، رابرت پلانت، خواننده و جان پل جونز، نوازنده بیس و کیبورد گروه «لد زپلین» انجام گرفته است. این فیلم همچنین در‌برگیرنده گفت‌وگوهای آرشیوی با جان بونهام، نوازنده فقید «درام» این گروه است. بونهام در سال‌1980درگذشت.