چون طلوع سرخ عشق

فریدون مشیری:

‌ای بهار / ای بهار /‌ ای بهار
تو پرنده‌ات‌‌ رها / بنفشه‌ات به بار
می‌وزی پر از ترانه /  می‌رسی پر از نگار
 هرکجا رهگذار توست / شاخه‌های ارغوان شکوفه ریز
 خوشه اقاقیا ستاره بار/ بیدمشک زرفشان
لشکر تو را طلایه‌دار
 بوی نرگسی که می‌کنی نثار
برگ تازه‌ای که می‌دهی به شاخسار
چهره تو در فضای کوچه باغ
شعر دلنشین روزگار
آفرین آفریدگار / ای طلوع تو
 در میان جنگل برهنه /  چون طلوع‌ سرخ عشق
چون طلوع سرخ عشق / پشت شاخه کبود انتظار
ای بهار /‌ ای همیشه خاطرت عزیز!
عاقبت کجا؟ / کدام دل؟
کدام دست؟ / آشتی دهد من و تو را؟
تو به هر کرانه گرم رستخیز
 من خزان جاودانه پشت میز
 یک جهان ترانه‌ام شکسته در گلو
 شعر بی‌جوانه‌ام نشسته روبه‌رو
پشت این دریچه‌های بسته
می‌زنم هوار / ای بهار/ ‌‌ای بهار/ ‌ای بهار