همسایه هنرمند ما در سرای محله سلسبیل با برپایی دوره‌های آموزشی، استعدادیابی می‌کند
کشف استعدادهای طلایی از دل مدرسه
بهاره خسروی
«علیرضا شهبازی»، همسایه اصالتا شمالی ما، از هنرمندان حوزه نویسندگی، کارگردانی و بازیگری است.
شهبازی سال‌های زیادی برای کشف و شکوفایی استعدادهای پنهان کشور در مدارس زادگاهش و نیز سرای محله‌های تکه دهم پایتخت فعالیت داشته است. او با برپایی دوره‌های آموزش فن بیان، نویسندگی، بازیگری، شب شعر و نمایش سعی دارد تا آموخته‌هایش را به نسل جدید و علاقه‌مندان به هنر هفتم انتقال دهد. او معتقد است برای داشتن جامعه‌ای پویا و نسلی موفق باید از دوران کودکی به آموزش و پرورش پرداخت. شهبازی چندی است که در همکاری با سرای محله سلسبیل، از میان متقاضیان، چهره‌های جدیدی را به‌عنوان استعداد شناسایی و به عرصه هنر معرفی می‌کند. به همین بهانه، با او درباره دوره‌های آموزشی و اهداف هنرمند پروری‌اش گفتوگو کردیم.
در یک ظهر تابستانی، راهی محل کار «علیرضا شهبازی» در سرای محله سلسبیل شدیم. شهبازی با شرحی از روزهای نخست کارش سر صحبت را باز می‌کند: «از سال ۱۳۶۵، بر حسب علاقه به بازیگری، وارد کارهای هنری شدم. با شرکت در گروهای تئاتر و پشت صحنه نمایش‌ها زیر نظر استادان این حرفه شروع کردم. برای چند سال همراه همسرم به تهران آمدیم، اما به دلیل بیماری دوباره به شهر خودمان کوچ کردیم و در همانجا فعالیت‌هایم را با استعدادیابی در مدارس شروع کردم. اغلب گروه‌های هنری‌ای که در مدارس به مناسبت‌های مختلف، مانند دهه‌فجر، تشکیل می‌دادم در مسابقات و جشنواره‌ها رتبه‌های برتر را کسب می‌کردند. این موفقیت‌ها بهترین دستمزد برای تلاش‌ها و زحمت‌هایم محسوب می‌شد.»
- موفقیت در جشنواره و فعالیت در تکه دهم
شهبازی در کنار فعالیت‌های هنری و آموزشی‌اش و همه تلاشی که برای کشف استعدادها داشت، از فعالیت در عرصه فیلمسازی هم غافل نیست. او در این‌باره می‌گوید: «دوره‌های تخصصی بازیگری، کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی را در جام‌جم گذراندم و بعد از دریافت مدرک، چند فیلم کوتاه ساختم که برای دو فیلم با عنوان «موضوع انشا» و «گورکن» در جشنواره «وارش» و جشنواره «شالیزار مازندران» لوح تندیس کارگردانی دریافت کردم.»
شهبازی چند سال است که دوباره به پایتخت کوچ کرده و فعالیت‌هایش را در‌سراهای مختلف و مراکز فرهنگی، مانند مجتمع فرهنگی سماع در محله بریانک، از سر گرفته است. او همچنین کانون هنر و ادبیات را در سرای محله هفت‌چنار راه انداخته است.
- همراهی؛ از کشف استعداد تا چهره شدن
او درباره برپایی دوره‌های مختلف آموزشی و کشف توانایی و ظرفیت هنرجویان از دل همین کلاس‌ها می‌گوید: «این روزها اگر کسی طالب دنبال کردن رشته‌های هنری باشد، باید با نامنویسی در آموزشگاه‌های خصوصی هزینه چندمیلیونی بپردازد و منتظر بماند که در پایان کار آیا برای بازی در نقشی انتخاب می‌شود یا نه. به همین دلیل، برای کمک به افرادی که هنر و استعداد دارند، اما توانایی پرداخت هزینه‌های سنگین را ندارند، سعی کردم با برپایی دوره‌های آموزشی، مانند بازیگری، کارگردانی، فن بیان، فیلمنامه‌نویسی، و برپایی شب شعر و تشکیل گروه تئاتر موزیکال در سرای محله سلسبیل، جایی برای بروز استعدادهای اهالی منطقه ۱۰ فراهم شود.»
به گفته شهبازی، در زمان برگزاری کلاس‌ها و اجرای برنامه‌ها از آثار هنرجویان فیلمی تهیه می‌شود و این فیلم برای معرفی به استادان و کارگردان‌های مطرح با هدف معرفی استعدادها ارائه می‌شود.
- گلایه از بی‌مهری آموزش و پرورش
مدارس در کشف استعداد و رشد و شکوفایی افراد نقش مهمی دارند. در واقع برای نهادینه شدن هر فرهنگی و توسعه و گسترش آن باید از مدارس شروع کرد. شهبازی با توجه به تجربیات و موفقیت‌هایی که در مدارس شهرش برای نخبه‌پروری کسب کرده بود، چند بار هم با آموزش و پرورش منطقه ۱۰ رایزنی کرد تا فعالیت‌هایش را در میان دانش‌آموزان به‌صورت گسترده‌تری انجام دهد، اما با بی‌مهری آموزش و پرورش مواجه شد. او می‌گوید: «باید کار و فرهنگسازی را از مدارس شروع کنیم. وقتی استعداد دانش‌آموز کشف شود و مورد توجه قرار بگیرد، برای ادامه کار بیشتر دلگرم می‌شود و انگیزه پیدا می‌کند و در مسیر بیراهه قدم نمی‌گذارد. حتی کاهش آسیب‌های اجتماعی می‌تواند دستاورد دیگر استعدادیابی‌ها باشد. اما راستش در این چند باری که به آموزش و پرورش برای در میان گذاشتن ایده‌هایم مراجعه کردم، نتیجه نگرفتم.»
شهبازی نقش مدیران محله و معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری را در برقراری ارتباط با آموزش و پرورش اثرگذار می‌داند و می‌گوید: «باید باب همکاری با مسئولان آموزش و پرورش که سکاندار مهم‌ترین مسئولیت کشور هستند، باز شود و با اجرای برنامه‌های مشترک آموزشی گامی اساسی برای پرورش نسلی پویا برداشته شود.»
- مقابله با آسیب‌های اجتماعی در فضاهای سبز عمومی
در سال‌های اخیر شاهد شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی در فضاهای مختلف شهری هستیم و این ناهنجاری به خصوص در فضاهای سبز عمومی که برای اوقات فراغت شهروندان در نظر گرفته شده است، پررنگ‌تر دیده می‌شوند. در این بسترها آمار بروز آسیب‌های اجتماعی هرروز افزایش یافته و در مقابل، سن شیوع رو به کاهش رفته است. آسیب اجتماعی در تعریف به هر نوع عمل فردی یا جمعی گفته می‌شود که در راستای اصول اخلاقی و قواعد عام عمل جمعی یا غیررسمی جامعه محل فعالیت کنشگران قرار نمی‌گیرد، در نتیجه با منع قانونی یا قبح اخلاقی و اجتماعی روبه‌رو می‌شود. در حقیقت آسیب اجتماعی رابطه مستقیم در شکل‌گیری اختلالات شخصیتی دارد و صدمات جدی به سلامت روان وارد می‌کند. عواملی مانند کنترل نداشتن خانواده‌ها روی فرزندان، اختصاص ندادن زمان کافی توسط والدین برای کودکان و نوجوانان و شکل نگرفتن رابطه درست بین والدین و فرزندان در شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی اثرگذار هستند.
نبود آموزش صحیح در مدارس و دوستیابی‌های اشتباه در کودکان، آگاهی نداشتن در زمینه چگونگی رفتار جرأتمندانه و تقویت عزت نفس که منجر به شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی بزرگ‌تر مثل اعتیاد، فساد و دزدی در سنین بالاتر می‌شود از عوامل مهمی هستند که بستر مناسبی برای رشد این آسیب‌ها فراهم می‌کنند. تمامی مواردی که ذکر شد باعث به خطر افتادن سلامت روان جامعه و تهدیدکننده فرصت‌های سالم برای اوقات فراغت است. استفاده از پارک‌ها و فضاهای سبز شهری در دوران شیوع کرونا نیازی مهم برای ارتقای سلامت روحی شهروندان است. بنابراین، بهتر است از فضاهای سبزی استفاده کنیم که کمتر دچار این مشکلات و معضلات هستند و امنیت آنها توسط نیروهای انتظامی و گشت‌های مکرر این دستگاه تامین می‌شود. مسلما در چنین فضاهایی کمتر شاهد بزه‌هایی از قبیل سوءمصرف و فروش مواد مخدر، دزدی و سرقت به خصوص توسط نوجوانان و جوانان هستیم.
در حال حاضر که با ویروس کرونا دست و پنجه نرم می‌کنیم، لزوم استفاده شهروندان به خصوص سالمندان و کودکان از فضاهای سبز شهری با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری‌های فیزیکی بیش از پیش مشهود است، اما با توجه به میزان بروز آسیب‌های اجتماعی در پارک‌ها و فضای سبز چگونه می‌توان به این نیاز مهم پاسخ داد؟ برای پاسخگویی به این نیاز به عنوان مثال می‌توان در هر پارک و بوستان با کمک شهرداری، سراهای محله، فرهنگسراها، اهالی محل و... برنامه‌هایی مانند ورزش صبحگاهی با رعایت فاصله‌گذاری، کتابخوانی، نقاشی و رنگ‌آمیزی برای کودکان در فضای باز و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و... برگزار کرد تا با حفظ پویایی و نشاط جامعه، کمتر در آینده شاهد بروز بزهکاری و معضلات ناشی از آن در زمان حال باشیم.
والدین می‌توانند فرزندانشان را به قسمت‌هایی از پارک‌ها یا بوستان‌ها ببرند که برای بازی آنها در نظر گرفته شده و از نور مناسبی برخوردار است. والدین باید با مراقبت صحیح و آگاهانه احساس امنیت را به فرزندان خود انتقال دهند در غیر این صورت، حس ناامنی در آینده اثر منفی بر روحیه آنها خواهد گذاشت.
در همینه زمینه :
چهره روز
نگاه
گفتوگو