روزی روزگاری کاخ ناصری در شهرستانک
مریم باقرپور
سال ۱۲۵۷به دستور «ناصرالدین شاه»، ساخت کاخ بزرگی در دره «گل کیله شهرستانک» آغاز شد که تا سال ۱۲۶۰ هجری شمسی ادامه داشت.
کاخ «ناصری» دارای ۲ بخش اندرونی و بیرونی است که در یک محوطه ۸ هزار متری قرار دارد. مجموعه بیرونی این عمارت، حیاطی به شکل مستطیل که در ۴ تراز طراحی شده است؛ ورودی شاهی به شکل نیم دایره در تراز اول قرار دارد و ساختمان دیوان‌خانه در ۲ طبقه در تراز چهارم ساخته شده و مزین به کاغذ دیواری‌های روغنی آلمانی و گچبری‌های سقفی است.
این عمارت با معماری «آقا محمد ابراهیم خان» با لقب «معمار باشی»، به دستور ناصرالدین شاه ساخته شد و او هر سال در شهرستانک، مراسمی با نام «آشپزان» برگزار می‌کرد. «اعتمادالسلطنه» در کتاب خاطرات خود درباره این رویداد می‌نویسد: «هر سال در یک روز معین، ناصرالدین‌شاه به اتفاق وزرا، رجال، شاهزادگان و دیگر نزدیکان خود به شهرستانک می‌آمد و مراسم مخصوص آشپزان به راه می‌انداخت.» البته ناصرالدین‌شاه برای سفر به روستای شهرستانک از یک جاده مخصوص کالسکه‌رو شاهی عبور می‌کرد که از راه «پس قلعه» و «توچال» به شهرستانک منتهی می‌شد و در این میان، بیش از ۱۵۰۰ خدمه و چاکر شاه مجبور بودند از راهی باریک و خطرناک از روی رودخانه به شهرستانک بروند و معمولاً در جریان این ترددها، تعدادی به داخل آن سقوط می‌کردند و جان خود را از دست می‌دادند.
به همین دلیل، ناصرالدین‌شاه دستور ساخت قصر «یاقوت» در «سرخه حصار» را داد و مراسم آشپزان خود را به آنجا منتقل کرد. همین موضوع سبب شد تا با گذر زمان، کاخ ناصری از رونق بیفتد و حال و روز خوشی نداشته باشد. هرچند این بنا به‌عنوان «میراث فرهنگی» ثبت تاریخی شده است.
در همینه زمینه :