کیانشهر، مهندسی‌ساز با خانه‌هایی ویلایی
مژگان محرابی
کیانشهر، یکی از محله‌های پرجمعیت و وسیع منطقه 15 در محدوده شهرداری ناحیه 3 این منطقه است. ضلع شمال این محله به خیابان‌های اتابک و شوش و سمت جنوبش به محله دولت‌آباد منتهی می‌شود. در ضلع‌های شرق و غرب آن هم‌محله‌های بروجردی و خزانه قرار دارد. به روایت قدیمی‌های محله شکل‌گیری کیانشهر ماجرای جالبی دارد و در سال‌های دور جمعیت قابل توجهی از مردم به دلیل نداشتن بضاعت کافی برای اجاره یا خریدخانه، در زمین‌های بایر شمال بزرگراه بعثت فعلی چادر زده بودند. جایی که به اصطلاح خودشان ته دنیا بود. تا اینکه در دهه‌های 40 و 50 شهرکی را به نام «نعمت‌آباد» ایجاد کردند و زندگی خود را با آلونک‌نشینی در این محدوده ادامه دادند. اغلب‌شان هم در اراضی نعمت‌آباد به شغل سفالسازی مشغول بودند.
تا اینکه در سال 1344 گروه مهندسان مشاور طرحی را برای توسعه پایتخت ارائه دادند و پیرو این طرح، در بهمن ماه سال 1347 طرح جامع 5 ساله تهران به تصویب انجمن شهر رسید. یکی از بازتاب‌های طرح جامع 5 ساله تعیین مرز برای تهران بود که همان زمان محدوده نجف‌آباد هم به‌عنوان مرز جنوب مرکزی تهران مشخص شد. اما شکل‌گیری محله کیانشهر به سال 1350 برمی‌گردد. با تغییرات پیش آمده در اراضی نعمت‌آباد، شهرداری وقت 4 شرکت خارجی را به‌عنوان مجری عملیات عمرانی و ساخت‌وساز کیانشهر انتخاب کرد و به کار گرفت، شهرکی مهندسی‌ساز با خانه‌هایی ویلایی و 200 متری و بهترین امکانات سرمایشی و گرمایشی و معابری منظم ایجاد شد.
بعد هم خانه‌ها به سازمان‌های دولتی اختصاص پیدا کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از آنجا که تعداد زیادی از واحدهای شهرک کیانشهر خالی از سکنه بود، این آپارتمان‌ها به خانواده‌های بی‌بضاعت تعلق گرفت و آنها بدون پرداخت هزینه و طی مراحل قانوانی در آنجا ساکن شدند. اما بعد از مدتی، دولت این امکان را مهیا کرد تا کسانی که در خانه‌ها ساکن هستند با پرداخت مبلغ واحد مسکونی به‌صورت اقساط به بانک مسکن مالک خانه شوند. بعد از چند دهه با ایجاد شورایاری در سال 1378، شهرک کیانشهر به 3 محله کیانشهر جنوبی، کیانشهر شمالی و شهرک شهید بروجردی تقسیم شد. جمعیت غالب کیانشهر، آذری زبان هستند که از سال‌های دور در این محله ساکن شده‌اند.
