یک دست چلوخورش چند؟
بهاره خسروی
گرانی مواد غذایی یکی از موضوعات داغ این روزها است.
اینکه علت این گرانی‌ها و نرخ‌های تعیین‌شده زیر سر غول تورم است یا به رفتار برخی اصناف بستگی دارد، بحثی جدا است. اما اگر اهل گشت‌وگذار در تاریخ و جست‌و‌جوی پیشینه این تغییرات هستید، بد نیست سری به تهران قدیم بزنیم و ببینم در آن روزها قیمت مواد غذایی چگونه بود.
مرحوم «جعفر شهری» در کتاب طهران قدیم نوشته است: «هر ظرف چلوخورش یا باقلاپلو از ده‌‌شاهی تا سه‌‌عباسی بود تا اواخر، یعنی جنگ دوم (1320) و ورود متفقین به ایران که یک قران شده بود و قیمت هر لیوان دوغ و شربت که در لیوان‌های بزرگ روسی تراش دهن‌گشاد ریخته می‌شد، صد دینار و سه‌‌شاهی و نان تکه‌ای یک شاهی و چلوکباب پانزده‌شاهی و یک قران که یک قران و پنج‌شاهی و سی‌شاهی بالا رفته بود، با این خصوصیات که بهترین گوشت و روغن را هم پلویی‌ها و چلویی‌ها به کار می‌بردند و از آنجا که عقیده داشتند شغل آنها سرو کار با تمام حواس پنجگانه مشتری پیدا می‌نماید که هم طعم و هم بو و رنگ و مزه داشته باشد و بهترین تبلیغ آن است که جنس سلامت و خوب دست مشتری بدهند. مگر پلوچلویی‌های پاتیلی میدان سیداسماعیل که روغن را با روغن دنبه و روغن کله مخلوط کرده و به جای گوشت گوسفند، گوشت گاو و به جای سرخ کردن بادمجان و کدو با روغن، آنها را بدون روغن تفت داده و فسنجان که نصف گردوی آن را کدوتنبل رنده‌شده می‌ریختند.»
