یادسوزن‌بان‌ها بخیر!
ابوذر امیرانی
دیدن بعضی مناظر ما را به دوران گذشته می‌برد و حتی کودکان و نوجوانانی را که از آنها خاطره‌ای ندارند به وجد می‌آورد. نمونه‌اش تردد قطارهای باری و مسافربری از کنار خانه‌هاست که هنوز هم همه روزه در منطقه ۱۷ دیده می‌شود. روزگاری نه چندان دور، افرادی به نام سوزن‌بان در محله‌های این منطقه داخل دکه‌هایی کوچک حضور داشتند که وظیفه آنها تغییر خط قطارها و پایین آوردن راهبند در خیابان‌ها و بزرگراه‌هایی همچون شهید آیت‌الله سعیدی بود. در این مواقع، خودروها و اهالی پشت راهبند ایستاده و به تماشای قطارهای عبوری می‌نشستند. تماشاچی‌ها و راننده‌ها منتظر چشم در چشم مسافرها شده و با تکان دادن دست، لحظاتی شیرین برای همدیگر می‌ساختند. حالا وضعیت فرق کرده و از راهبند و سوزن‌بان‌ها خبری نیست.
قطارهای مسیر تهران‌ـ تبریز از زیر زمین تردد و اهالی از زیرگذرهای عابرپیاده و پل‌ها در مسیر خط آهن تهران‌ـ اهواز برای ادامه مسیر و رسیدن به مقصد استفاده می‌کنند. دیگر خبری از چشم در چشم شدن مسافران و عابران نیست، اما می‌توان در همین مسیر روی پل‌های هوایی رفت که روی خط آهن نصب شده‌اند تا تردد قطارها را از نزدیکی خانه لب خط‌نشین‌ها مشاهده کرد و به یاد گذشته‌ها افتاد. در این گردش محلی می‌توان بچه‌ها را همراه خود برد و برای آنها از روزهایی حرف زد که تردد قطارها چه خاطرات شیرین و تلخی برای‌مان به یادگار گذاشته‌اند. آن زمان کمتر خانواده‌ای دوربین عکاسی داشت، اما امروز می‌توانیم به سادگی با تلفن همراه، چند عکس از این قطارها و خانه‌ها بگیریم و یادگاری نگه داریم. خیلی طول نمی‌کشد که مسیر این قطارها هم تغییر کرده یا با انتقال خط آنها به زیر زمین، از چشم‌ها محو خواهند شد.
