تجسمی
نمایشگاه «میرا»؛ مجموعه آثار سارا معتمدنیا
مثل عکس‌های سیاه و سفید
مرتضی کاردر- روزنامه‌نگار
«میرا» به مرگ اشاره می‌کند و تابلوها هر کدام به شکلی مرگ را تداعی می‌کنند. چه آنها که به جا مانده‌های درگذشتگان مثل لباس‌ها را به تصویر می‌کشد، چه نگاه آدم‌هایی که همه پشت به تصویر به افقی دور چشم دوخته‌اند و انگار کسی را بدرقه می‌کنند. اما آنچه نقاشی‌های سارا معتمدنیا را متمایز می‌کند فقط مرگ‌اندیشی نیست، چگونگی به تصویر کشیدن مرگ است، مرگی که نقاش رد پای آن را در به جا مانده‌ها و تأثیر آن را در بازماندگان جست‌و‌جو می‌کند.
معتمدنیا، نقاشی واقع‌گراست و دیگر وجه تمایز او این است که به جای تصویرهای پیچیده یا هولناک اکسپرسیونیستی نگاه غیرمستقیم خود را به مرگ به بیان ساده واقع‌گرایانه تصویر می‌کند. پس لباس‌هایی که در کمدها آویزان‌اند یا روی هم تلنبار شده‌اند و آدم‌هایی که به چشم‌اندازی دور خیره‌اند، بی‌هیچ پیرایه‌ای، واقع‌گرایانه تصویر شده‌اند.
نقاشی‌های سارا معتمدنیا سیاه و سفید است و نوع واقع‌گرایی او به‌گونه‌ای است که نقاشی‌هایش شبیه عکس‌های سیاه و سفید شده‌اند.
او را نیز باید در زمره نسل جدید واقع‌گرایان که به فراواقع‌گرایان (هایپررئالیست‌ها) معروف شده‌اند، قرار داد. البته با این تمایز که نقاشی‌هایش را‌سیاه و سفید کشیده است و این از اعتمادبه‌نفسی می‌آید که ویژه خود اوست.
فقط کاش شمار نقاشی‌های او در نمایشگاه «میرا» بیشتر می‌بود و به جای قاب‌های کوچک به سراغ قاب‌های بزرگ‌تر می‌رفت. او می‌تواند از متمایزترین چهره‌های نسل نو نقاشان واقع‌گرای ایران باشد.
