راه نجات ورزش، توجه به مدارس است

محمد زارعی- خبرنگار

شاید انتظار بیهوده‌ای است که کاندیداهای ریاست‌جمهوری، در شرایطی که بحران‌های اقتصادی، زندگی مردم را تحت‌الشعاع قرار داده، بیایند از ورزش حرف بزنند. اما واقعیت تلخ‌تر این است که پیش از این هم که شرایط کشور به دشواری امروز نبود، کسی به یاد ندارد نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری، در برنامه‌های تبلیغاتی‌‌شان توجه ویژه‌ای به ورزش نشان داده باشند. مصطفی هاشمی‌طبا، به‌عنوان کسی که هم بیش از یک دهه مدیر ورزشی بوده و هم 2بار در سال‌های‌1380 و 1396 نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شده، اعتراف می‌کند که تغییر رئیس‌جمهور در ایران، تأثیر زیادی بر اداره ورزش نخواهد گذاشت. او در گفت‌وگو با همشهری، توجه به ورزش مدارس را مهم‌ترین اولویت این حوزه می‌خواند اما در عین حال تأکید می‌کند که بعید است هیچ‌یک از نامزدهای فعلی، نگاه تحول‌گرایانه‌ای در ورزش داشته باشند. در سخت‌ترین سال‌های رئیس‌جمهور آینده ایران مصطفی هاشمی‌طبا، رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک که سابقه کاندیداتوری در انتخابات ریاست‌جمهوری را در کارنامه‌اش دارد، با اشاره به اینکه اولویت بعدی رئیس‌جمهور آینده در ورزش باید چه حوزه‌ای باشد، صحبت‌هایی را مطرح کرد که در ادامه می‌خوانید.

   به‌عنوان کسی که سال‌ها سابقه مدیریت کلان ورزش کشور را دارد به‌نظرتان رئیس‌جمهور آینده مهم‌ترین برنامه‌ای که در حوزه ورزش باید در دستور کارش بگذارد، چیست؟
از نظر من ورزش مدارس. مهم‌ترین موضوع ورزش مدارس است.

   شما سال‌هاست روی توجه به ورزش مدارس تأکید می‌کنید، اما ظاهرا کسی گوشش بدهکار نیست. به‌نظرتان چه کارهایی باید در ورزش مدارس انجام شود و چه ساختاری باید ایجاد شود؟
باید کاری کنند که همه بچه‌ها در ساعت‌های مکفی کار تربیت بدنی را انجام بدهند. در حد برخی کشورهای اروپایی، این از همه مهم‌‌تر است.
در خیلی از کشورهای اروپایی یک‌سوم ساعت‌‌های درسی بحث تربیت بدنی است و همه هم مجبورند این کار را انجام دهند. همه مدارس باید امکانات ورزشی داشته باشند. این مهم‌ترین کاری است که می‌شود در ورزش انجام داد.

  موضوعات مهم دیگری هم هستند که شاید دغدغه خیلی از ورزشی‌ها باشد. مثل حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی به‌عنوان یکی از منابع اصلی درآمدزایی یا ورود زنان به ورزشگاه‌ها به‌عنوان مطالبه بخشی از جامعه. فکر می‌کنید رئیس‌جمهور چقدر اختیار دارد که این کارها را انجام بدهد؟
اینها کارهایی نیست که بگویم مهم‌ترین هستند. وقتی شما می‌گویید مهم‌ترین یعنی فقط یک کار. اگر بخواهیم این‌طوری که شما بحث می‌کنید پیش برویم، هزار تا کار دیگر هم هست. بنابراین آن چیزی که مهم‌ترین است، همانی است که من عرض کردم.

  به‌نظر شما رئیس‌جمهور اختیار دارد برنامه‌ای که گفتید را پیاده کند؟
تا حد زیادی می‌تواند این کار را بکند. این تصمیم باید در شورای‌‌عالی ورزش و شورای‌عالی آموزش و پرورش گرفته شود. آقای رئیس‌جمهور هم اشراف دارند، اگر خودشان اهتمام داشته باشند، می‌توانند این کار را در آموزش و پرورش انجام دهند.

  با توجه به شناختی که از کاندیداهای اصلی ریاست‌جمهوری در این دوره دارید، به‌نظر شما کدام‌یک از آنها ممکن است برنامه‌ای ویژه برای ورزش داشته باشد؟
هیچ تفاوتی بین آنها نمی‌بینم. مسائل و مشکلات مملکت اینقدر زیاد است که خیلی نمی‌توانند روی ورزش متمرکز شوند. در حقیقت همه آنها هم یک تفکر دارند. بنابراین نمی‌شود گفت کدام‌شان می‌تواند کاری برای ورزش بکند.

  این دوره 2 کاندیدا (محسن مهرعلیزاده و محمدعباسی) سابقه مدیریت ورزش دارند. در گذشته هم خود شما‌ 2دوره کاندیدا بودید، فکر می‌کنید جامعه چقدر مدیران ورزشی را جدی می‌گیرد؟
اینکه یک نفر سابقه‌ای در ورزش دارد به هیچ‌وجه موجب نمی‌شود که مردم بهش روی بیاورند. کما‌اینکه خود من 8سال در سازمان تربیت بدنی بودم و 4سال هم در کمیته ملی المپیک ولی با توجه به اینکه به‌گفته خیلی‌ها در بحث‌های انتخاباتی موضوعاتی که مطرح می‌کردم خوب بودند، رأی چندانی نتوانستم بگیرم. رأی آوردن به خیلی چیزهای دیگر بستگی دارد. حضور در ورزش هیچ تأثیر مثبتی ندارد در این مورد.

  در این دوره هم حتما مثل دوره‌های گذشته، برخی از کاندیداها برای تبلیغات به سراغ چهره‌های سرشناس ورزشی می‌روند تا از آنها حمایت کنند. به‌نظر شما این موضوع چقدر تأثیر‌گذار است؟
هیچ تأثیری ندارد. مردم اصلا از این کارها خوش‌شان نمی‌آید. کاندیداها بیخودی دنبال این کارها می‌روند، نروند بهتر است.