سارا موسوی
درست است که مسکن مثل آب و غذا و پوشاک، جزو نیازهای اولیه هر انسانی است، اما این نیاز اولیه این روزها آنقدر گران شده که حتی رؤیای خانه‌دار شدن هم برای خیلی‌ها محال به‌نظر می‌رسد. در یکی دو سال اخیر با بالا رفتن نجومی و عجیب اجاره خانه در تهران، خیلی‌ها از شمال شهر به مرکز و از مرکز شهر به جنوب شهر اسباب‌کشی کردند و خیلی‌ها هم به حاشیه شهر رفتند. عده‌ای هم عطای زندگی کردن در پایتخت را به لقایش بخشیدند و در شهرستان‌های اطراف تهران ساکن شدند. حالا به‌گفته رئیس اتحادیه املاک ساوجبلاغ خیلی از مستأجران کرجی هم دیگر توان پرداخت اجاره خانه در این شهر را ندارند و در حال رفتن به سمت مسکن مهر در حاشیه این شهر هستند. تعدادی هم به گرمسار مهاجرت کرده‌اند. البته این اتفاق در همه شهرها کم و بیش در حال رخ دادن است. اگر تا چند سال پیش روستاییان و کسانی که در شهرستان‌ها زندگی می‌کردند با سودای کار بهتر و پول بیشتر به شهرها می‌آمدند، حالا همه‌‌چیز برعکس شده و شهرنشینان اسباب بر دوش در حال ترک شهرها هستند. مسئولان هم در این میان راهکارهایی ارائه می‌دهند که مستأجران وام ودیعه بگیرند یا طرح مسکن ملی راه می‌اندازند تا اجاره‌نشین‌ها خانه‌دار شوند. به تازگی هم در مجلس «طرح ساخت مسکن ارزان قیمت توسط شهرداری‌ها» اعلام وصول شده است. اما واقعیت این است که هیچ‌یک از این راهکارها به این زودی‌ها پاسخگوی این حجم از گرانی و آدم‌های خانه به دوش نیست و خیلی از صاحبخانه‌ها که بویی از انصاف نبرده‌اند، صبر نمی‌کنند تا نمایندگان مجلس و مسئولان سر فرصت تصمیم بگیرند و طرح‌هایشان را اجرا کنند.
اجاره‌نشین‌ها حاشیه‌نشین می‌شوند
در همینه زمینه :
