این قطار که می‌رود!

  طوبا ویسه

اول، دوست داریم از زندگی حرف بزنیم. دوچرخه زندگی‌اندیش است؛ اما خبرهای بد را نمی‌توانیم فراموش کنیم! هفته‌‌ای که گذشت به‌خاطر عید سعید فطر، پنج‌شنبه تعطیل رسمی بود و هفته‌نامه‌ی دوچرخه منتشر نشد؛ اما نمی‌شود از خبر تلخ کشته‌شدن دختران دانش‌آموز کابلی چشم پوشید. آن‌ها آمده بودند درس بخوانند تا زنان آگاه جامعه باشند و نسل‌های آگاه را پرورش دهند. جای خالی‌شان را در مدرسه و کلاس درس دیدیم که گل گذاشتند؛ روح ما زخمی شد.
دوم، جنگ، سیاه‌ترین و زشت‌ترین اتفاق است. این‌روزها غزه در خون و آتش است. متأسفیم برای این اتفاق و می‌دانیم بیش‌ترین آسیب را کودکان و نوجوانان می‌بینند.
سوم، خیلی‌ها از تحصیل جا ماندند. می‌توانید در کارگاه‌های ساختمانی نوجوان‌هایی را ببینید که چون مدرسه‌ها تعطیل است؛ به کمک پدرانشان آمده‌اند. بسیاری هم دنبال کار می‌گردند. اما اگر مدرسه‌ها باز بود، اگر مدرسه‌های دولتی هم مثل مدرسه‌های خصوصی برنامه‌ی مشخص‌تری داشتند، شاید آن‌ها از تحصیل باز نمی‌ماندند.
 چهارم، البته آن عده هم که آنلاین درس می‌خوانند، بعضی‌شان به کلاس آنلاین نرسیدند، چون خواب ماندند. چون خیلی از پدرو مادرها در پیک چهارم  کرونا در بیمارستان  بستری شدند.
پنجم، اعتراض دانش‌آموزان کلاس نهم و دوازدهم و کنکوری‌ها هم به جایی نرسید. البته مسئولان آموزش و پرورش  نوید دادند که دانش‌آموزان نهم و دوازدهم به شکل غیرحضوری می‌توانند کارت حضور در جلسه‌ی امتحان را دریافت کنند.
اما خانواده‌ها و دانش‌آموزان نگران هستند. بی‌توجهی به  فضاهایی که برخی تهویه‌ی مناسب ندارد؛ نشستن طولانی با حضور دانش‌آموزی که ممکن است بی‌نشانه، اما ناقل باشد خطرناک است. متأسفانه این ویروس سریع‌ انتقال پیدا می‌کند. هشدار بعضی از اعضای ستاد ملی کرونا را کاش جدی بگیریم.
دکتر «مسعود مردانی»، عضوی کمیته‌ی ملی ستاد مقابله با کرونا گفت: «این وضع شکننده است؛ اگر رعایت نکنیم موج پنجم کرونا آغاز خواهد شد.»