نذر تازه

فاطمه عباسی

 تا همین چند وقت پیش، همه دور هم جمع می‌شدند، دیگ‌های نذری را بار می‌گذاشتند توی حیاط خانه‌ یا مسجد و به نوبت همانطور که زیرلب صلوات می‌فرستادند، شله زرد، ‌آش یا هلیم را هم می‌زدند. دم دمای افطار ظرف‌ها پر می‌شد از غذای نذری و مردم برای گرفتنش صف می‌کشیدند. سفره‌ افطار پهن می‌شد توی پذیرایی و همه اعضای فامیل می‌نشستند دور سفره و نیمی از نذری‌ها هم برای اطعام فقرا می‌رفت به گوشه کنار محله. تصویری که این روزها کمرنگ شده و دور به‌نظر می‌رسد.
این دومین ‌ماه رمضانی است که به‌خاطر کرونا دیگر خبری از غذاهای نذری نیست و دور شده‌ایم از اکرام‌های دسته جمعی. دیگر در مناسبت‌های مختلف کسی با ظرف  شله زرد، زنگ خانه را نمی‌زند و صفی هم برای گرفتن نذری تشکیل نمی‌شود.
موضوع اطعام نیازمندان در ‌ماه رمضان هم حالا با جمع شدن سفره‌های نذری دستخوش تغییر شده است و هرچند محبت و مهربانی هنوز در روزهای خاکستری کرونایی گم نشده و خیلی‌ها برای ادای نذرشان به‌جای غذا، بسته‌های مواد غذایی مثل روغن و برنج را در مؤسسات خیریه پخش می‌کنند، اما گویی مهیا نبودن شرایط پهن کردن سفره نذری و اطعام، چالش‌های بسیاری را برای دلخوشی‌های نیازمندان به‌وجود آورده است.
در این میانه عده‌ای هم خلاقیت به خرج داده‌اند و برای دور زدن کرونا، میوه را جایگزین‌ آش و هلیم کرده‌اند و نتیجه‌اش اینکه در بسیاری از شهرها «پویش نذر میوه» راه‌اندازی شده تا در این روزها و شب‌های مهمانی خدا، میوه‌های فصل را به‌صورت بسته بندی بین خانواده‌های کمتر برخوردار توزیع ‌کنند. حالا که سفره‌های گسترده افطاری در‌ ماه رمضان به‌خاطر شرایط ویژه‌ای که در آن قرار داریم جمع شده، جای خوشحالی است که اطعام نیازمندان از یادها نرفته و تنها شکل آن تغییر کرده است. تغییری که خواه ناخواه به آن عادت می‌کنیم.