لطفاً به زمین فکر کنید

 نفیسه مجیدی‌زاده

١. زمین در یک سال و چند ماه گذشته، قصه‌ی متفاوتی داشته است. در روزهای قرنطینه‌ی جهانی، زمانی که اهالی زمین درگیر پاندمی کووید١٩ شدند، تصویری را از پرندگانی دیدیم که روی باند تعطیل یک فرودگاه قدم می‌زدند و در بسیاری از شهرهای جهان، حیوانات به حومه‌ی شهرها نزدیک شدند. انگار زمین داشت نفس می‌کشید؛ اما قصه، چیز دیگری بود.
٢. قصه‌ی بعدی برای ما تلخ بود: «قرنطینه باعث کاهش سفرهای هوایی، زمینی و دریایی شد، حتی  ترددهای شهری را هم کم کرد.»
 همین مسئله به همراه کاهش فعالیت‌های کارخانه‌های صنعتی، باعث شد انتشار آلاینده‌ها و گازهای گل‌خانه‌ای کاهش یابند. به‌طوری که ماه‌های نخست قرنطینه در کشور چین، ٢٥‌درصد از انتشار کربن کاسته شد. اما قصه جور دیگری پیش رفت.
٣. ماسک‌ها و دستکش‌های آلوده تا قله‌ی کوه‌ها و عمق اقیانوس‌ها رفتند و زمین هم کرونا گرفت! در گزارش سازمان بنادر و کشتی‌رانی خواندم که ماسک‌ها و دستکش‌های آلوده حاوی آلودگی موادزیستی و تخریب‌ناپذیر هستند و با ورود به آب، تبدیل به مواد ریزپلاستیک می‌شوند و به‌راحتی تجزیه نخواهند شد. با این حساب تخمین زده می‌شود که حداقل ٦٠٠ گونه‌ی حیات‌حش توسط این آلودگی تهدید شود.
٤. یکی از بدترین نتایج همه‌گیری کرونا، افزایش چندبرابری استفاده از پلاستیک‌های یک‌بارمصرف است؛ از تجهیزات پزشکی گرفته تا بسته‌بندی‌های پلاستیکی. چون مردم ترجیح می‌دهند از غذاها و مواد مصرفی بسته‌بندی استفاده کنند.
٥. داستان بعدی همان شستن دست‌ها، مصرف بیش از اندازه‌ی آب و شوینده‌ها و مواد شیمیایی است؛‌ موادی که محیط‌زیست را آلوده می‌کند.
٦. بیش از نیم‌قرن است که علاقه‌مندان زمین روز دوم اردیبهشت (٢٢ آوریل) را به‌عنوان روز زمین جشن می‌گیرند؛ روزی که برای افزایش آگاهی از محیط‌زیست تعیین شده است.
وقتی کرونا هم برود، باز هم زمین هست؛ و آلودگی هوا و آب و خاک، تغییر اقلیم و گرمایش زمین هم‌چنان وجود دارد! راه‌های کوچک و بزرگ زیادی برای محافظت از زمین وجود دارد. پس لطفاً به زمین فکر کنید؛ زمین بیمار است!