چوب ‌بَرهای چالاک

فاطمه عباسی

هیچ فرقی نمی‌کند که در آمازون باشی یا در صحرای آفریقا، در استرالیا و یا در ایران، مهم این است که انسان عزم خود را برای از بین بردن طبیعت جزم کرده و این است که ما هر لحظه می‌بینیم و می‌شنویم که جنگل‌ها و پوشش‌های گیاهی توسط انسان‌ها از بین می‌رود، درخت‌ها قطع و چوب‌ها قاچاق می‌شود. تصویرش را حتما در فیلم‌ها دیده‌اید؛ چند نفر با اره برقی می‌افتند به جان درخت‌ها و بعد الوارها را بار کامیون می‌کنند و دور می‌شوند. اما این تصویر حالا کمی فرق کرده، دیگر خبری از کامیون و وانت نیست، سختگیری‌ها بیشتر شده و با تنگ‌تر شدن حلقه حفاظتی جنگل‌بانی و تلاش نیروهای منابع‌طبیعی، قاچاقچیان نمی‌توانند به‌راحتی چوب‌ها را از جنگل خارج کنند. دقیقا از همین جاست که انسان‌های عجیب و غریب داستان ما سر و کله‌شان پیدا می‌شود و هنرنمایی خودشان را به رخ می‌کشند. چطور؟ اینطور که خودروهای شخصی به‌ویژه پراید جای خودروهای باری را گرفته و معمولا این انسان‌های مرموز شبانه چوب‌ها را بار می‌زنند و می‌برند و خلاص. جالب است بدانید که راننده این ماشین‌ها به هیچ عنوان در جاده توقف نمی‌کنند، یعنی خبری از خوردن و آشامیدن و چرت و بنزین زدن نیست. زمان بارگیری، باک خودرو را پر می‌کنند، در مبدا استارت می‌زنند، با سرعت بالای 150کیلومتر در ساعت می‌رانند و در مقصد ترمز می‌کنند. بیشتر قاچاق چوب در شمال کشور و استان‌های زاگرس‌نشین اتفاق می‌افتد، به همین‌خاطر راننده‌ها چوب‌های قاچاق شده را از یک استان در حاشیه زاگرس به استانی دورتر که پول بیشتری بابت چوب‌ها بپردازند، منتقل می‌کنند. البته مسئولان منابع طبیعی هم بیکار ننشسته‌اند و ایست و بازرسی‌ها را امسال در مناطق جنگلی 5برابر کرده‌اند. اما با این‌همه کم نیستند خودروهای شخصی‌ای که به‌جای مسافر، تمام ماشین را پر می‌کنند از چوب‌های خوش‌تراش جنگل‌های بکر و مثل یک تاکسی اینترنتی این محموله‌ها را به مقصد می‌رسانند...