روشنفکری در خیابان/ ای کاش فروردین کش می‌آمد!

سیدمحمدحسین هاشمی

اسمشان را نمی‌دانم؛ اما هر بار که به چشم‌ام می‌خورند، هر بار که از لابه‌لای لایه‌لایه‌های ماسک، بویشان را استشمام می‌کنم، هر بار که سعی می‌کنم یک قاب جذاب برای ثبت زیبایی منحصر‌به‌فردشان پیدا کنم، مست می‌شوم و دوست دارم بهار تمام نشود. 
هر روز، همینطور فروردینی بماند. اصلاً یکی دیگر از مشکلات من با آنهاست که مدام توی اینستاگرام و توییتر می‌نویسند چرا فروردین تمام نمی‌شود؟ یکی نیست به اینها بگوید برادر من، خواهر من، همشهری! خب فروردین تمام شود که چه بشود. اردیبهشت قشنگ است، باشد، قبول. اما فکر نمی‌کنی اگر این فروردین، همینطور کش پیدا کند کلی چیز قشنگ داریم برای دیدن؟ کلی شکوفه توی خیابان است برای بو کردن و لذت بردن؟ وای از میوه‌های فروردین؛ وای. اصلاً فروردین یک حال دیگر دارد؛ باور کن. من اینها را برای هر کسی که توی راه با هم هم‌مسیر می‌شویم می‌گویم. تاکسی بهترین جا برای گفتن این حرف‌هاست. من بدون اینکه فکر کنم به اینکه درباره‌ام چه فکر می‌کنند، یک‌هو، بی‌مقدمه می‌روم سراغ اصل مطلب. از خیلی‌ها توی تاکسی می‌پرسم که آقا! همشهری! شما فروردین را دوست دارید؟ اگر جواب بدهند که داده‌اند. اگر ندهند بهشان می‌گویم که من دارم یک نظرخواهی می‌کنم. اینطوری، راحت‌تر جوابم را می‌دهند. بعدش جواب می‌دهد. اصولاً خیلی‌ها می‌گویند: چطور؟ من هم می‌گویم: فروردین پر است از نو شدن. پر است از حال خوبی که برای اولین‌ها اتفاق می‌افتد. پر از زیبایی است. پر از زرق‌و‌برق است. وقتی که اینها را می‌گویم، خیلی‌هاشان می‌گویند شاید هم همینطور باشد. بعضی‌ها می‌گویند ‌ای آقا! برو حال داری. بعضی‌هاشان هم به فکر فرو می‌روند. 
فکر می‌کنم توی ذهنشان می‌گویند راست می‌گویدها. شاید واقعاً بد نباشد که فروردین کش بیاید. من اما با سماجت روی حرفم پافشاری می‌کنم. آنقدر این کار را می‌کنم تا کسی توی استوری اینستاگرامش ننویسد که چرا فروردین تمام نمی‌شود. آنقدر این کار را می‌کنم تا دیر آمدن اردیبهشت برای خیلی‌ها بهتر هم باشد. مثل سیداحمد حسینی که یک روز نوشته بود:«اردی‌بهشت بی‌تو برایم جهنم است... اردی‌جهنمی که همیشه پر از غم است». برای ماها که اردیبهشت امسال هم از سفر به شیراز محرومیم، پارک هم حتی نمی‌توانیم برویم، اصلاً هیچ جا را نداریم جز همین فاصله خانه تا محل کار یا نهایتاً سوپرمارکت، به‌نظرم فروردین خیلی بهتر از هر ماه دیگر است. درختانش با آدمیزاد حرف می‌زنند. کافی است فقط یک مقدار چشم‌مان را بازتر کنیم و کمی اطرافمان را بهتر ببینیم. تمام شد و رفت. این بماند برای آخرین روز فروردین.