شب‌های روشن

بهروز رسایلی| شاید پیش از شروع مسابقات لیگ قهرمانان آسیا کمتر کسی در ایران تصور می‌کرد استقلال کارش را با 2پیروزی و 8گل زده شروع کند؛ آن هم تیمی که در لیگ برتر با ارائه یک بازی ملال‌آور مقابل پیکان به تساوی بدون گل رضایت داده بود. با این حال استقلالی که این شب‌ها در جده می‌بینیم زمین تا آسمان متفاوت است. آنها بعد از پیروزی 5گله برابر الاهلی عربستان، این بار الشرطه عراق را با 3گل شکست دادند تا بخت مسلم صعود از مرحله گروهی لقب بگیرند و برای بقیه تیم‌های غرب آسیا هم خط و نشان بکشند.

  اگر مهدی قائدی را استراماچونی احیا کرد، گویا باید امتیاز احیا شدن محمد نادری را به فرهاد مجیدی بدهیم. نادری ابتدای فصل در انتقالی پرسروصدا به‌طور مستقیم از پرسپولیس به استقلال پیوست. چنین انتقال‌هایی معمولا آنقدر حاشیه و سروصدا دارند که ارائه کار فنی خوب را برای بازیکن دشوار می‌کند. نادری هم در نیم‌فصل اول گنگ بود و شاید بشود گفت سیستم تیم کمکی به او نکرد. بعد از حضور مجیدی اما این بازیکن به‌مراتب بهتر شده است. این بهبود کیفیت، هم در مسابقات لیگ خودش را نشان داده و هم در بازی‌های آسیایی. نادری که در دیدار نخست یک‌بار توپ را به تیر دروازه الاهلی زد و یک‌بار هم تور دروازه این تیم را فرو ریخت، برابر الشرطه هم گل خوبی زد. هجوم او به سمت توپ و قطع پاس مهدی قائدی در نقطه طلایی، به خوبی نشان از آمادگی این بازیکن دارد. چه‌کسی فکرش را می‌کرد در حضور میلیچ، قائدی فیکس بماند و اینطور بازی کند؟

  اخراج بازیکن الشرطه؟ قرار نیست چنین اتفاقی از ارزش‌های فنی تیم مجیدی کم کند. بردن رقیب 10 نفره ساده نیست، مخصوصا اگر عراقی و جان‌سخت باشد. به علاوه این اتفاقات در فوتبال رخ می‌دهد. شاید اگر ماشاریپوف، هافبک پاختاکور فصل گذشته به جای بازی با پرسپولیس در نیمه اول مسابقه با استقلال کارت قرمز مستقیم می‌گرفت، سرنوشت کل تورنمنت عوض می‌شد. در فوتبال شاید و اگر و اما معنی ندارد. مسئله اینجاست که استقلال خوب بازی کرد و به شکلی محکم و دلپذیر از سد حریفش گذشت.
  نقطه قوت استقلال به معنی واقعی کلمه رشک‌برانگیز است. این تیم به سادگی گل می‌زند و هر ساختار دفاعی را می‌لرزاند. مهدی قائدی در دوران بلوغ فوتبالش به‌سر می‌برد. کافی است به حرکت او و مخصوصا پاس نرمش روی گل اول توجه کنید. شیخ‌دیاباته هم به‌تدریج دارد آماده می‌شود. او در مسابقه قبلی یک پنالتی خوب گرفت و در این بازی یک گل خوب‌تر زد. این گل سخت، نشانه‌هایی از شیخ آماده پارسال را در خودش داشت. ارسلان مطهری هم هر وقت در زمین بوده مؤثر عمل کرده است. به جز تمام اینها، دست‌کم در این دو بازی یک فرشید اسماعیلی متفاوت هم در زمین دیده‌ایم؛ بازیکنی که گل می‌زند، پاس گل می‌دهد و نبض میانه میدان را به‌دست دارد. تصور کنید داریوش شجاعیان هم به این جمع اضافه شود... حال استقلال خوب است.

   قهرمانی آسیا و ستاره سوم یک بحث دیگر است. نکته اینجاست که استقلال هم‌اکنون بخش زیادی از مسیر صعود از مرحله گروهی را پیموده و همین اهمیت دارد. اگر آنها در مقابل الدوحیل هم تیم خوبی باشند، سرافرازانه به تهران برمی‌گردند، لیگ را با روحیه بالا ادامه می‌دهند و سر فرصت به مراحل حذفی می‌رسند. فعلا باید از این پیروزی‌ها خوشحال بود؛ از تیمی که آشکارا نسبت به نیم‌فصل اول بهتر و جنگنده‌تر کار می‌کند.