اصلاح ژن و مقابله با کووید0 19

کازوئو ایشی‌گورو، برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۷ و نویسنده آثار تحسین‌شده‌ای چون «بازمانده روز» و «غول مدفون» چندی پیش هشتمین رمانش «کلارا و خورشید» را منتشر کرد؛ رمانی که داستانش در دنیایی می‌گذرد که هوش مصنوعی در آن نیرویی پرقدرت به شمار می‌رود. راوی داستان، کلارا، مهربان‌ترین شخصیت کتاب، اگر مهربان‌ترین انسان نباشد، موجودی با هوش مصنوعی است که با انرژی خورشید کار می‌کند و به‌عنوان دوست مصنوعی شناخته می‌شود و... . هفته‌نامه «مکلینز» درباره رمان اخیرش با او گفت‌و‌گویی انجام داده که بخش‌هایی از آن در ادامه می‌آید.
   داستان این رمان در جامعه‌ای آینده‌نگر اتفاق می‌افتد؛ جامعه‌ای که مدام در حال تغییر است و این واقعیت که یک جامعه جوان و شکننده است. احساس کردم آمریکا مکان مناسبت‌تری است برای داستانم؛ برای جامعه‌ای که نمی‌داند قرار است به کجا برسد.
  آدم‌های آخرین رمانم آن‌قدر به ارتباط با انسان‌های دیگر عادت کرده‌اند که برایشان سخت است خصوصیات خود را به کلارا نسبت ندهند. برای من سؤالی که واقعا جالب است عکس این است. آیا انسان‌ها واقعا آن‌قدر خاص هستند؟ آیا آنها چیزی دارند که کلارا ندارد یا درواقع تفاوت چندانی بین شخصیت ماشینی و انسان‌ها نیست؟
  بخشی از من درواقع بسیار امیدوار و خوش‌بین است، هم درباره هوش مصنوعی و هم در مورد ویرایش ژن. اما در پس‌زمینه رمان می‌خواستم به نگرانی‌هایم اشاره کنم. نگرانی درباره جامعه‌ای  سیال که می‌تواند به هر راهی برود و من می‌خواستم این حس نتایج احتمالی را انتقال بدهم؛ چون داریم درباره چیزهایی حرف می‌زنیم که حالا در حال روی دادن است.
  ویرایش ژن می‌تواند ما را از بسیاری از چیزهای کشنده نجات دهد و حتی در آینده در مورد مقابله با کوویدـ۱۹به ما کمک کند، اما مثل تمام ابزارهای قدرتمند باید بفهمیم چگونه جوامع را مجددا سازماندهی کنیم تا با آن سازگار شود؛ زیرا می‌تواند منجر به موارد بسیار منفی شود؛ این چالشی است که باید با آن کنار بیاییم.