اتفاقی که برای سجاد آقایی رخ داده و مهاجم 22ساله استقلال را در آستانه خروج از این باشگاه قرار داده بحثبرانگیز است.
او در ترافیک خط حمله استقلال کاملا از حضور در میادین ناامید شده و اخیرا کشمکشهایی با مدیران و مربیان تیم داشته است. در نهایت هم این بازیکن از سوی فکری در اختیار باشگاه قرار گرفت. این در حالی است که سجاد آقایی در 4سال گذشته کنار استقلال بوده و شاید آن روزهای اول فکر میکرد در چنین زمانی به مهره کلیدی آبیها تبدیل خواهد شد اما این اتفاق رخ نداد. به هر حال این ماجرا بار دیگر ثابت میکند حضور جوانان در پرسپولیس و استقلال یک شمشیر دو دم است؛ سکهای با دو رو که ممکن است باعث شود آنها یک شبه راه صد ساله را بروند اما در عین حال این احتمال هم وجود دارد که در این تیمها مورد توجه قرار نگیرند و استعدادشان هرز برود.
بهعنوان مثال مهدی قائدی در استقلال درخشید، مجید حسینی و امید نورافکن به بالاترین سطح رسیدند یا اللهیار صیادمنش از این تیم لژیونر شد اما سجاد آقایی حتی فرصت چندانی برای بازی پیدا نکرد. امثال مهدی نوراللهی، شاهین طاهرخانی، رضا آذری، معراج پورتقی و... هم در این سالها سرنوشتی مثل آقایی داشتند. مثلا همین حسین پورحمیدی بعد از حضور در آلومینیوم توانست تواناییهایش را نشان بدهد، درحالیکه اگر در استقلال مانده بود، قطعا همچنان باید به نیمکت میچسبید.
قصه پرسپولیس حتی از این هم بدتر است و آنجا یک کرور جوان در این سالها از ریل خارج شدند؛ از وحید حیدریه و حمیدرضا طاهرخانی تا سعید حسینپور که در آستانه جدایی است، آریا برزگر که محو شده و همین احسان حسینی که حتی در بدترین شرایط و فقر شدید مهره هم به بازی گرفته نشد. در نتیجه خوب است جوانان پیش از ذوقزدگی از پیشنهاد پرسپولیس و استقلال، اول همه جوانب را بسنجند و اگر هم مدتی ماندند و فهمیدند جا برای آنها تنگ است، در تیم دیگری دنبال سرنوشتشان باشند.
خیلی هم ذوق زده نشوید
حضور جوانان با استعداد در پرسپولیس و استقلال، یک سکه دوروست
در همینه زمینه :