چقدر زشت حرف می‌زنید

باشگاه استقلال برنامه فوتبال برتر را تحریم می‌کند، با وجود این کمتر از 2 هفته بعد محمود فکری به‌عنوان سرمربی همین تیم در استودیوی همین برنامه حضور می‌یابد. آیا این حجم از اتخاذ تصیمات آنی و خلق‌الساعه در فوتبال ایران، فاجعه نیست؟ حالا این به کنار؛ به ادبیات محمود فکری نگاه کنید و ببینید چقدر تند و گزنده است و چطور در برخی مقاطع بوی تمسخر و تحقیر به‌خودش می‌گیرد. زشت‌ترین لحظات این مصاحبه تلویزیونی هم جایی بود که ابراهیم شکوری به‌عنوان مدیر پرسپولیس روی آنتن آمد و با آن لحن طلبکارانه به قول خودش از هر 15تیم دیگر لیگ برتری خواست سرشان توی کار خودشان باشد. خب همین 15تیم در داستان درگذشت مهرداد میناوند کنارتان بودند. بعد هم استاد فکری فاز کل‌کل و کری برداشت که: «وقتی ما 4 تا فینال آسیا رفتیم، شما کجا بودید؟» سرمربی استقلال5 دقیقه یک‌نفس کری خواند و بعد گفت این کارها زشت است!
نشست‌های خبری لیگ برتر هم همینطور است. هر روز دعوا، هر بازی خشونت آشکار کلامی. این هفته هم پایتخت تنش‌ها ورزشگاه اهواز بود. فولاد خط‌کشی زمین را عوض کرد، پیکانی‌ها معترض شدند، میزبان گفت تیم حریف همه تاکتیکش اوت دستی است و عوامل تیم میهمان هم هر چه از دهان‌شان درآمد به طرف مقابل گفتند. چقدر زشت است این ادبیات. نکته اینجاست که دوستان تصور می‌کنند وقتی آنها به حریف بی‌احترامی می‌کنند، تیم رقیب باید احترام نگه دارد؛ درحالی‌که مطلقا اینطور نیست. وقتی ابراهیم شکوری 2 هفته قبل آنطور زشت برای استقلال کری می‌خواند، این هفته محمود فکری جوابش را بدتر از خودش می‌دهد و لابد هفته آینده هم افشین پیروانی قرار است با آتش تندتر جواب فکری را بدهد.
این دور تسلسل به پایان نمی‌رسد؛ فقط تندتر و زشت‌تر می‌شود و حملات آدم‌ها به هم کریه‌تر خواهد شد. اگر شما فحش بدهی، طرف مقابل دست به سینه تعظیم نمی‌کند. راه متوقف کردن این فضا آن است که یک نفر، یک جا مشی برخورد محترمانه و بزرگوارانه را در پیش بگیرد و حتی اگر بی‌ادبی دید از کوره در نرود. مطمئن باشید این رویه منجر به بهبود فضا خواهد شد؛ حتی اگر لایک‌های هیجانی نوجوانان را در اینستاگرام از دست بدهید.