به حاشیه رفتن زنان توانمند با معیارهای جنسیتی

ناهید خداکرمی- عضو شورای شهر تهران

نه تنها در شهرداری که در کل کشور با بحران به کارگیری و استفاده از پتانسیل مدیریتی زنان مواجهیم. این در حالی است که 60درصد قبول‌شدگان کنکور زنان هستند و بیشترین فارغ‌التحصیلان دانشگاه را نیز زنان تشکیل می‌دهند، اما مشاهده می‌شود که در کابینه دولت حتی یک وزیر زن حضور ندارد یا در وزارت بهداشت که بیشترین تعداد زنان دارای تخصص‌های مختلف وجود دارد یک معاون وزیر زن نداریم و سهم زنان از بیش از ٤٢ پست ریاست دانشگاه‌های علوم پزشکی فقط 2 دانشگاه است. به‌نظر می‌رسد ما دچار یک بحران مدیریت هستیم که به یک بیماری مزمن و فرسایشی در رابطه با زنان و بهره مندی از پتانسیل آنها تبدیل شده است که قاعدتاً شهرداری تهران هم از این ماجرا مستثنی نیست. در این میان ما (21 عضو شورا) در پارلمان شهری پایتخت، تاکنون بدون نگاه جنسیتی برای پیشبرد اهداف مدیریت شهری و شورا تلاش کرده‌ایم و همین نگاه باعث شده شهرداری تهران درخصوص به کارگیری زنان در پست‌های مدیریتی، ‌در کل کشور پیشرو باشد. در شهرداری تهران به‌رغم اینکه بیشترین کارکنان مرد هستند، پتانسیل خوبی برای رشد مدیران زن وجود دارد. با وجود این، برخی مشکلات بر سر راه زنان برای کسب پست‌های ارشد مدیریتی در کلان کشور همچنان مانع از رسیدن به اهداف می‌شود. زنان هنرمند، زنان پزشک و به‌ویژه زنان فعال درعرصه سیاست با برخوردها و واکنش‌هایی مواجه می‌شوند که گاهی اوقات خودشان ترجیح می‌دهند در حاشیه قرار بگیرند یا با معیارهایی سنجیده می‌شوند که در نهایت به حاشیه رانده می‌شوند؛ البته این موضوع در شهرداری تهران کمتر خودش را نشان داده و به‌دلیل نوع و جنس کار، ‌شرایط به‌ویژه در 4سال اخیر شورای شهر به‌نحوی عمل کرده است که مطلوب‌تر است. البته صرف جنسیت هم نباید و نمی‌توان یک مدیر را انتخاب کرداگر در مجموعه‌ای مثل شهرداری یک زن و یک مرد هر دو با توانایی بالا و در شرایط مساوی برای کسب پست مدیریت قرار دارند بد نیست تبعیض مثبتی برای آن زن قائل شویم، اما نباید برتری‌های فردی به هر قیمتی و در هرجایی قربانی جنسیت شود و از پتانسیل و توانمندی او به‌عنوان یک مدیر، بهره‌مند نشویم. زنان به خوبی قابلیت حضور در پست‌های مدیریتی را دارند و عرصه برای رقابت آنها باید باز باشد، اما نمی‌توان به‌صورت دستوری، درصدی از پست‌های مدیریتی را به زنان اختصاص داد. در عین حال، اگر در معیارهای انتخابی مان، جنسیت را کنار بگذاریم بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. ما مدیران قوی اجرایی و خردمند می‌خواهیم که بتوانند از پس توفان‌های متعدد در اجرا، قانونگذاری و سیاستگزاری برآیند، چه زن و چه مرد. اگر نگاه جنسیتی برداشته شود و شورای نگهبان هم حضور زنان به‌عنوان رئیس جمهور را بپذیرد، بار بسیاری از مشکلات از روی دوش مردان به تنهایی برداشته می‌شود.